Tot in de zestiger jaren van de vorige eeuw bestond er nog geen riolering in het dorp. De huizen staan met de rug tegen elkaar en tussen hen in loopt een gangetje van nauwelijks een halve meter breed, het open riool. Uit elk huis werden alle vloeistoffen en dikvloeibaarheden gewoon naar beneden gestort. Enkele zéér luxe huisjes bezaten een gemak. Dat is een wc-hokje dat uit het gebouw steekt en alles met grote precisie in het open riool laat vallen. Op een der foto's ziet u daar een mooi voorbeld van in ons dorp. De wasbak werd vroeger uit een massief stuk natuursteen gemaakt en stond binnen of op het traditionele terrasje op de eerste verdieping. De steen was zodanig geconstrueerd dat het water keurig in het open riool terecht kwam. In en rond vrijwel elk huis in Saint-Pompon zijn die wasbakken nog te zien, zoals links en rechts op een der foto's.
Met de moderne tijd kreeg zelfs Saint-Pompon zijn eigen ondergrondse riolenselsel en sindsdien ruikt het volstrekt anders in het dorp. Loodgieters zijn niet voorhanden, dus bedacht iedereen zijn eigen moderne oplossingen.
Hoe hielden de mensen het vroeger uit? De dorpen en steden vergingen van de stank. Zelfs in het immens grote en luxe paleis van Versailles beschikte de Zonnekoning over niet één toilet. Het was destijds de gewoonte om gehurkt naast de eettafel te gaan zitten. Niet toevallig is in die tijd de parfum uitgevonden. Vroeger keek men niet zo nauw. Kinderen, zowel meisjes als jongetjes, droegen een jurkje zonder onderbroek. Zo bleven ze relatief proper... Zichzelf wassen, zo is algemeen bekend, deed iedereen vroeger ter voorbereiding op de feestdagen pasen en kerstmis. Had men geen last van zichzelf en van anderen? Hoe kan het zijn dat er in al die stinkende bedden zoveel kinderen werden gemaakt? Soms roepen overpeinzingen meer vragen dan antwoorden op.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten