René Cabianca bezit een truffelplantage van één hectare, waarop 180 bomen staan. De ondergrond is precies zoals het hoort: kalkrijk, waterdoorlatend en met een pH van 8,0. René beschikt niet over een truffelhond, hij gebruikt bij het zoeken een zeer oude en traditionele techniek, die men à la mouche noemt. Hij maakt dus gebruik van vliegen. Hoe zit dat? René legt ons uit dat een bepaald type vlieg altijd naar truffels op zoek is. Wanneer die vlieg een truffel vindt, legt ze haar eitjes in het zand boven de truffel. De uitgekomen larven kruipen dan ondergronds naar de truffel toe om ervan te gaan genieten.
René plukt een lange twijg en zoekt daarmee de bodem af. Wanneer er een vlieg opvliegt, markeert hij de plaats met een stokje of steen. Later gaat hij terug kijken en wanneer hij de vlieg dan weer ziet, is hij er vrijwel zeker van dat er een truffel te vinden is. Hij gaat dan plat op de grond liggen en ruikt waar de vindplaats precies is. Ook wij worden uitgenodigd om op de buik te gaan liggen en inderdaad, de truffel is bovengronds te ruiken.
Voor degenen die een minder goede neus hebben, bestaat er een meer ingewikkelde techniek. Telkens als de vlieg geland is geweest, wordt er op die plaats een lucifer in de grond gestoken. Na verloop van tijd ontstaat een kring van lucifers, precies in het midden van die kring is de truffel te vinden.
Wat is nu het beste? Een hond of een vlieg? Het grote voordeel met de vlieg is, dat de gevonden truffel àltijd rijp is. Dit terwijl een hond ook de onrijpe truffels aanwijst. Met de vlieg is de opbrengst echter veel kleiner, want een hond is veel betrouwbaarder. Volgens René zijn vliegen of honden niet altijd nodig, want er doen zich op de plantage nog twee fenomenen voor. De eerste heet truffe de marque. Daarmee wordt bedoeld dat de truffel aan de oppervlakte te zien is omdat hij het zand omhoog duwt. Het andere fenomeen heet truffe fleur. In dat geval groeit de truffel zelfs boven de grond uit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten