Vieze woorden

Hier een filmpje over ons jaarlijkse evenement in Maastricht, met mijn Carine in één van de hoofdrollen. Ze spreek hele vieze woorden.

http://foodreporter.nl/detail/b5e95e4095990e87e56ac3fe02339b6a72ae8157/#modal

Klik aan de rechterkant

Het boek "Groeten uit de Périgord", waarin ik de voornamelijk gastronomische achtergronden van ons dorpje in de Dordogne (andere naam voor Périgord) beschrijf, raakt langzaam maar zeker uitverkocht. We hebben er nog wel een paar honderd, maar dat is voor een boek uiteraard heel weinig. Een herdruk komt er niet. Wenst u dit luxe boek nog in bezit te krijgen, bestel hem dan spoedig op onze www.culiboutique.eu

Klik op het boek aan de rechterkant van deze pagina voor meer informatie.

Enorm in achting gestegen

Dat was me een weekje wel. Onlangs maakt ik kennis met Philippe die mijn boek Groeten uit de Périgord had gelezen. Hij wilde per sé Saint Pompon bezoeken en àlles uit het boek met eigen ogen zien en proeven. Dat was de reden waarom Carine en ik vorige week in ons dorpje verbleven. Philippe baarde de nodige opschudding toen hij zijn enorme Rolls Royce op het marktpleintje parkeerde, zelfs de krant kwam foto's maken. Ik steeg enorm in achting bij de dorpsgenoten omdat die Rolls bij mij op bezoek kwam.
Het werd een enerverende week, want Philippe bleek geen gewone gastronoom te zijn, doch een regelrechte gluton (veelvraat). Álle eetadressen die in het boek staan, wenste hij te bezoeken, drie restaurants per dag. Tussendoor was de wijnconsumptie op ons terras dermate hoog dat ik de flessen met een kruiwagen aansleepte. Maar wat hebben we gelachen!
Tussendoor deden we nog andere dingen, want het aantal restaurantmaaltijden werd op zeker moment té veel voor Carine en mij. Vandaar dat zij ook noten raapte en ik met een voorhamer de muur van een oude badkamer aanviel.

Straks moet het de zeer luxe badkamer van het appartement worden, met bubbelen, stomen, enzovoort.
Van de noten willen we onze eigen olie laten maken, het etiketje Château Norbert heb ik al in gedachten.






Het grote probleem waar ik nu mee kamp, is dat de wijnkelder ramvol met flessen whisky staat, zodanig dat er voor wijnen geen plaats meer is. De eerstvolgende keer zal ik daarom dringend moeten beginnen aan het timmeren van flessenrekken.

Gisteren, op weg naar het noorden, namen we niet de snelweg maar een toeristische route. Die bracht ons langs schilderachtige plekjes, zoals Argentat. Wat is La France mooi!

De accu's zijn opgeladen, we gaan ons nu weer keihard bezighouden met de komende winteruitgaves van Culinaire Saisonnier, Pâtisserie&Desserts, Saisonnier France en Kokskoerier.

Parterre

Een groot deel van Château Norbert staat nog leeg, want het huis is veel te groot voor ons. Cqarine heeft haar eigen atelier om te schilderen, de mijne is om te schrijven. Wat wil een mens nog meer?
Op dit moment ben ik in Saint-Pompon vooral bezig met schrijven. Voor onze nieuwe uitgave van Pâtisserie&Desserts heb ik twee hoofdartikelen gepland die veel research vragen: zelf chocolade maken "Bean to bar" en de technologie achter eieren. Dit is best wel stoempwerk, dus kan ik af en toe wat afleiding gebruiken. Gisteren en vandaag heb ik dat tussendoor gedaan met sloopwerk in wat het gastenappartement op de begane grond moet worden. Zodra er een trap is gestoken, ga ik boven verder. Nu alles gestript is, heb ik ook maar meteen een tekening gemaakt van de volgende stappen. Vooral met een zeer luxe badkamer. Ruimte in overvloed!

Tweemaal 24 uur in de cel

Ditmaal ben ik hals over kop naar Saint-Pompon getrokken. Wat was er aan de hand?
Al meer dan 20 jaar geleden kochten we een nietig huisje in het middeleeuwse dorpje Meyrals. Eigenlijk is het geen huis maar notendrogerij. Omdat onze ambities snel daarna veranderden, hebben we er nooit iets aan gedaan. Het dak begon langzaam in te zakken en omdat de grond evenveel waard is met als zonder bouwsel en de stenen een hoge waarde hebben, vroegen we bij de burgemeester een sloopvergunning aan. Die vergunning moest vervolgens 3 maanden aan het huisje uithangen. Een snode Hollander uit de buurt zag zijn kans waar. Slopen, dat kan ik ook, moet hij hebben gedacht. Enkele dagen geleden kreeg ik een telefonisch seintje dat iemand met de sloop was begonnen. Gelukkig werd het kenteken van de auto genoteerd.
Ik dus donderdagavond spoorslags in de auto gesprongen. Gelukkig is de broer van onze wijnboer bij de gendarme, hij was zo vriendelijk om zijn collega's in de seinen en aan te sporen. De dader (een Hollander dus) werd gisteren in de kraag gegrepen en naar de rijkswachtkazerne van Saint Cyprien overgebracht. Hij blijft minimaal twee keer 24 uur in de cel, zo is me verzekerd, en zal zich later voor de rechter moeten verantwoorden. De familie van de man is nu bezig om alles keurig terug te brengen. Voornamelijk middeleeuwse kalkstenen, mooie exemplaren zijn tegenwoordig tot 5.000 euro per kuub waard.
Enfin, door deze perikelen ben ik onverwacht eerder terug in Saint-Pompon dan gedacht en daar ben ik beste wel blij om. Op dit moment is de été indièn aan de gang, de Indian summer. Ongewolkt, windstil, met een temperatuur die aan het einde van de middag oploopt tot 28 graden. De zon kleurt de natuur in deze tijd van het jaar goudgeel. Zoals ik al in mijn boek "Groeten uit de Périgord" schreef, is zelfs de zwarte hond van de buren goudgeel.

Indian Summer op Château Les Merles

Dit moment is voor de Dordogne (ander woord voor Périgord) de allermooiste tijd van het jaar. Tijdens de Indian Summer ofwel Été Indièn, vaak met een temperatuur tussen 25 en 28 °C, doet de zon àlles goud kleuren terwijl de eerste herfsttinten tevoorschijn komen. Buiten het verre geronk van een hooiende tractor is de lucht uitsluitend gevuld met de geluiden van vogels die uit puur plezier de salto beoefenen. Welnu, dit is hét moment om er even tussenuit de knijpen, al was het maar voor een paar dagen. In no time en tegen spotprijzen vliegt u vanuit Rotterdam of Charleroi naar Bergerac en bent dan binnen een kwartier op Château Les Merles. Dit fantasische culinaire kasteel met zijn uitdagende golfbaan, tenniscourts, zwembad en schitterende hotel accomodatie heeft ook op culinair gebied heel veel te bieden. Niet voor niets is chefkok Bas van Holten toegelaten tot Les Amis Saisonnier.
Op dit moment geldt een speciale Indian Summer aanbieding: 3 nachten is 20% korting, bij 5 nachten krijgt u 30% korting.

Doe uzelf een plezier en maak er als tussendoortje een feestje van. En schrik niet als u mij onderweg tegenkomt, want ook ik wil de Été Indièn voor geen goud missen!

Heen en weer

Het was me een weekendje wel. Omdat het afgelopen vrijdag een officiële feestdag was (ik weet niet welke), zagen we het ideale moment om de verhuizing van België naar Frankrijk te doen. Donderdagmiddag bij Dockx een vrachtwagen gehuurd en geladen. Dat ging vrij snel want ik had het meeste op rolcontainers gezet. Vervolgens een paar uur slapen en toen op pad. Ik rijd het liefste 's nachts want dan verlies ik geen tijd. Terwijl de rest der mensheid nog in zijn nest ligt te meuren, ruik ik in de Périgord verse croissants. Vrijdag in de late namiddag was de vrachtwagen leeg en stond alles op zijn plek. Er was overigens geen enkel publiek komen opdagen om ons te helpen. Niet erg, alleen jammer dat je daardoor een stukje gelach en gezelligheid mist.

Ook onze rieten cocoon hadden we verhuisd. Vraag me niet hoe we dat zware ding op zijn plek kregen, maar ook dat lukte. Dat was het sluitstuk van de operatie. U begrijpt dat we toen eventjes aan het cocoonen zijn geweest.

's Avonds hebben we in ons dorpje nog even op de marché gourmand bezocht. Alle Hollanders zijn begin augustus vertrokken, ze hebben plaatsgemaakt voor de Fransen die nu op vakantie zijn. Het verschil was voor mij een openbaring. In juli is de marché altijd lawaaierig, met zeurende kinderen en hordes mensen die willen voordringen bij de standjes en daarbij het hoogste woord hebben. De Fransen zijn totaal anders. Die staan keurig in de rij, de kinderen blijven netjes aan tafel. Dat viel op!

Zondagochtend zijn we met de camion weer richting noorden vertrokken. Op de snelweg was het een chaos, vooral veroorzaakt door zondagsrijders met trage sleurhutten. Wij besloten om de oude Route National te nemen. 600 kilometer hadden we de weg volkomen voor ons alleen. Souillac - Brive, Brive - Limoges, Limoges - Orléans, er was geen kat op de weg.

U komt vrijdag??

De kogel is door de kerk, Carine hebben dus definitief besloten om ons in het gemeentehuisje van Saint-Pompon te laten inschrijven als officiële inwoners. Niet dat we in het begin heel vaak op Château Norbert zullen zijn, dat kunnen we ons gezien de noordelijke werkzaamheden nog niet permitteren. Maar het begin is er!
Aanstaande vrijdag is een feestdag, onze medewerkers zijn dan vrij. Voor ons is dat een uitgelezen moment om een vrachtwagentje te huren om onze meubelen, liederlijke snuisterijen en overige onzinnige zaken naar Frankrijk te verplaatsen. Donderdagmiddag inladen, 's nachts vertrekken, een uurtje of tien rijden. Dat wil zeggen dat we, als alles normaal verloopt, vrijdag rond het middaguur in Saint-Pompon zullen arriveren. De vrachtwagen uitladen, eten, slapen en zondagochtend weer naar het noorden. Moeten Carine en ik die vrachtwagen alleen uitladen? Welnee, want we denken dat er vrienden in de buurt wonen of anderszins ronddolen die ons zullen helpen. Sommigen lezen nota bene deze blog dus ze zijn nu al geïnformeerd. Bovendien zullen we zoals altijd mogen rekenen op onze jeugdige dus sterke vrienden timmerman Frédéric en wijnboer Christian. Hoop ik.

Weet u wat? We maken er gezamenlijk een feestje van. Carine laten we niet uitladen, met haar instemming plaatsen we haar in de keuken. Zij gaat voor de noeste arbeiders Belgische frieten met Carbonade Flamande (stoofvlees) maken en ik zoek er in de kelder een paar leuke flesjes bij. Tapbier hebben we ook. Na het uitladen maken we er als récompense met z'n allen een leuke avond van. Bent u in de buurt en doet u mee?? Afspraak vrijdag rond het middaguur in Saint-Pompon op Château Norbert. Als het even meezit, zijn we nog eerder klaar dan Carine. U komt? Gezellig!

O ja, nog even over mijn whiskyvoorraad. Eerder had ik u gemeld dat ik beren op de weg zag, dat ik bang was om met 400 flessen de grens te passeren. Dat probleem is nu opgelost en wel uit onverwachte hoek. Een lezer heeft me aangeboden om de partij per Europese diplomatieke post naar Strasbourg over te brengen. Fantastisch en briljant gevonden!

De laatste uurtjes

De laatste uurtjes van onze vakantie zijn aangebroken. Eigenlijk hadden we gisteren al moeten vertrekken, maar gelukkig mailde Manfred ons dat hij vrijdagavond bij ons wilde passeren. Manfred is de directeur van Verstegen Specerijen, we zijn al vijftien jaar goede vrienden. Het was gezellig, Carine had confit de canard met pomme sarladaise gemaakt. Gisterenmiddag stond overigens de familie Bosman plotseling voor de deur, eergisteren chocolatier Hein. Altijd fijn om vrienden te mogen verwelkomen.
Zojuist ben ik eens gaan overzien wat mijn bouwvakresultaten zijn. Omdat ik de laatste maanden ook al in België aan het verbouwen was geweest, heb ik het ditmaal rustig aan gedaan. De belangrijkste wapenfeiten betreffen het maken van een trapje naar het toekomstige zwembad en de bouw van een kotje in de tuin waar later de techniek van het zwembad moet komen. Het kotje wilde ik een middeleeuwse uitstraling geven, dus gebruikte ik de waterpas uitsluitend om er zeker van te zijn dat alles scheef was. Geloof me, iets recht bouwen is veel gemakkelijker, vooral als je dakpannen wilt leggen.

Met een glas whisky voor me en uitzicht op de resultaten voel ik me een contente mens.

Inmiddels heb ik mijn grote vriend de betonmolen een extra wasbeurt gegeven, hij mag weer even rusten;

Het zwarte beest is gepakt en gezakt, klaar om te starten.

Vide Grenier eclatant succes

Dit jaar was de rommelmarkt (vide grenier betekent letterlijk zolder leegmaken) qua omzet een enorm succes omdat ik mijn oude motorfiets verkocht. Deze is nu op weg naar de omgeving van Nijmegen. Ik heb er een traditie van gemaakt om jaarlijks nieuwe producten te presenteren, meestal verschijnen ze de volgende dag in de krant Sudouest en dat is wel leuk. Het is echter moeilijk om Fransen te overtuigen, je moet praten als Brugman. De producten die vorig jaar onverkocht bleven, werden wederom geëtaleerd, zonder succes. Het betrof de niersteen van een Neanderthaler en een potje met pies van Napoléon zelf.

Een nieuw product dit jaar was het magische zand van Saint Pompon dat ik in weckpotjes had gedaan. Je moet dit zand in je bed strooien en voelt je de volgende ochtend bij het opstaan veel gelukkiger. Nota bene lukte het me om enkele potjes te verkopen! Zelfs de echtgenote van de plaatselijke beenhouwer telde er drie euro voor neer.

Van de opbrengst heeft Carine een bak frieten gekocht, van straathandel krijgt men honger.

Uit puur plezier

Klusjes, klusjes, klusjes, er liggen altijd nog klusjes waar je niet echt zin in hebt. Je ontwijkt ze zoals een travestiet op naaldhakken een hondenpoep ontwijkt. Je moet dan veel moed verzamelen, met het verstand op nul en de blik op oneindig begin je eraan. Dat was mijn voornamelijke lot toen ik terug in Saint Pompon kwam. Maar zie, al die klusjes zijn geklaard. Ik kan me nu vermaken met dingen die ik graag doe. Creëren. Vanuit nul iets tevoorschijn toveren, zo mogelijk met materialen die niets kosten of met spullen die ergens niets liggen te doen. Uit puur plezier.

Zo heb ik nu een trap aangelegd die rechtstreeks uit de 11e eeuw zou kunnen stammen. Deze trap leidt naar het toekomstige zwembad. Ik ben daar best wel tevreden over en stap driemaal daags parmantig over de treden. Het oranje ding links is de servicebuis waardoor straks de electra en zo moet passeren.

Vervolgens ben ik met een kotje bezig, voornamelijk met oude rotzooi in elkaar geschroefd. De pannen liggen al op het dak. De muren ga ik nu afwerken met oude planken, de eerste ziet u aan de rechterzijde al zitten, de rest staat ter linkerzijde paraat. Straks, als het ding klaar is, zal u mij mailen voor een offerte, want zo'n kotje wil iedereen. Nee, ik ga geen konijnen of kippen houden, de bedoeling is dat hierin de techniek van het zwembad wordt ondergebracht.

A propos, ik had u nog niets verteld over de eerste Table Gourmande die wij afgelopen zaterdagavond hielden. We hadden diverse vrienden uitgenodigd die allemaal een gerechtje plus wat wijn moesten meenemen. Het werd een topavond, we waren met een man of veertien dus waren er gerechtjes bij de vleet. Kipsaté met pindasaus, garnalenspiesjes en dat soort lekkernijen. De avond werd afgesloten met een grote schaal Pavlova. Super! 

De noten dit jaar, vroeg en overvloedig

De Périgord is hét Europese productiegebied van walnoten (noix). Elke boer heeft een eigen boomgaard, soms klein, soms zeer groot. Ook ik heb zo'n boomgaard, die met 7 bomen bescheiden is. De productie kan echter hoog zijn, want de hoogstammen zijn honderd jaar of ouder. Vorig jaar zat er helemaal niets aan de bomen, voor veel boeren was dat een harde financiële klap. Maar dan dit jaar! Aan elke tak lijken wel honderd noten te hangen, de takken gaan nu al gebukt onder een zware last. Normaal worden de noten geoogst zodra de druiven binnen zijn, zo rond half oktober. Oogsten wil vooral zeggen: rapen. Nu, half juli, ligt het onder de bomen al vol. De boeren zullen dit jaar tevreden zijn.

Wat wordt er met al die noten gedaan? De meeste boeren leveren hun oogst aan de coöperatie in Cénac. Deze maakt er allerlei producten van, van olie tot patisseriegrondstoffen. De kostbaarste eindproducten zijn de cerneaux. Dit zijn de noten die ongeschonden uit hun bast komen. In de wintermaanden houden veel boerenfamilies zich hiermee bezig, gezellig rond het haardvuur. De noten worden met een houten hamertje kapot getikt en dat is moeilijker dan het lijkt. Je hebt er heel wat routine voor nodig, je moet exact hard en zacht genoeg slaan.

Vakantiehuis in de Dordogne. Iets voor u?

Ons oude huis waar we jarenlang aan werkten, staat voortaan te koop bij een makelaar in Sarlat. Elders in deze blog heb ik het huis zeer uitvoerig omschreven. Het is deels 14e eeuws, in de loop van honderden jaren is er telkens aan verbouwd geweest. Daar heb ik nog een schepje bovenop gedaan door het zeer zorgvuldig te restaureren. Het voorname huis (maison de bourg) met zijn enorme gevel ligt midden in het middeleeuwse dorpscentrumpje van Saint Pompon, pal tegenover de dorpspoort uit de honderdjarige oorlog.

Een grote living, twee grote kamers, twee badkamers (waarvan één met bubbelbad), twee keukens, kantoortje, garage, wijnkelder, de hele zolder is nog leeg en biedt extra mogelijkheden. Begane grond en verdieping hebben elk een eigen ingang. Er is geen naastliggende tuin, wel een terras. Buiten de dorpsmuren ligt een stuk grond, vroeger moestuin, dat bij het huis hoort.

Ik besef maar al te goed dat ik mijn investeringen nooit zal terugverdienen, zelfs als ik mijn uurloon op nul zet. De tijd is er nu eenmaal niet naar om te verdienen. Het huis staat nu te koop voor 176.000 euro. Dat is spot- en spotgoedkoop. Interesse? Mail dan even naar carine@saisonnier.net

Kijk nog even naar de zeer uitgebreide beschrijving met vele foto's: http://saintpompon.blogspot.fr/2014/01/huis-te-koop-1.html

Table Gourmande

Gisterenavond kwamen Sipi en Mark bij ons op bezoek. We klaagden tegen elkaar over het dalende niveau van de Marché Gourmand die tijdens het seizoen elke zaterdagavond op het marktplein van Saint Pompon te vinden is. Deze Marché Gourmand bestaat uit allerlei kraampjes en bestelautootjes waar je lekkere dingen kan kopen om ze te nuttigen aan een der lange tafels die zijn opgesteld. Heel leuk voor toeristen maar wij raken er inmiddels een beetje op uitgekeken. Bovendien ben je op zo'n avondje heel wat centjes kwijt. Vandaar dat we gisteren samen een plan smeedden. In het vervolg, op het moment dat we in Saint Pompon zijn, gaan we een eigen zaterdagavond organiseren: La Table Gourmande. De bedoeling is dat wij met onze vrienden samen in de keuken gaan staan om een soepeetje te maken. We spreken met elkaar af wie welke grondstoffen meeneemt. We kunnen op het overdekte terras van het château wel 20 mensen kwijt en de keuken is groot genoeg. Bovendien heeft het terras een bbq, een eigen bar met bière à la pression (tapbier dus) en de wijnkelder is niet ver weg. We gaan er iets gezelligs van maken. Gelukkig telt ons dorp een sterrenchef in de vorm van Herbert Robbrecht die in Saint Pompon zijn vakantiehuis heeft. Ik weet bijna zeker dat hij van de partij zal zijn, vanavond arriveert hij met zijn supergastvrouw Martine. En ook kan ik af en toe een sterrenchef uit de regio uitnodigen, het zijn allemaal vrienden van ons. Dit gaat plezant worden!

Om u alvast in de stemming te brengen, hierbij ons terras en de keuken:

Super aanbieding

Zoals u weet, schreef en fotografeerde ik vorig jaar een luxe boek over ons dorpje. Vrijwel iedereen in Saint Pompon heeft iets met eten en drinken te maken, het is boeiend om achtergronden te kennen die je anders nooit zou weten. Het boek heeft een winkelprijs van € 24,95. Maar als u de komende weken in Saint Pompon bent en ons huis Château Norbert vindt, kan u het aanschaffen voor 15 euro, zo u wenst gesigneerd. Gewoon even ons huis vinden, het ligt op slechts 50 meter van de dorpskern, ietsje hoger dan de rest. Carine en ik zijn vrijwel altijd aanwezig.

Dit is Château Norbert

Een nieuwe mai

Na de gemeenteraadsverkiezingen worden alle elus (verkozenen) traditioneel op een mai getrakteerd. De mai is een hoge naaldboom die met veel kleurige toeters en bellen wordt versierd. Alle dorpelingen werken eraan mee. Gisteren was het de beurt aan Michel Thomas die met overdonderende meerderheid werd herkozen tot burgemeester van Saint Pompon. Het was niet moeilijk om zijn huis, boven op een heuvel, te vinden want de hele route was versierd met ballonnen en andere prullaria. Het was druk rond zijn huis, hoewel niet alle dorpelingen aanwezig waren. Sinds de laatste verkiezingen is het dorp namelijk in twee kampen verdeeld: de club van de burgemeester die 85% van de stemmen kreeg en de andere partij die zich verongelijkt voelt en zelfs al naar de rechtbank van Bordeaux is gestapt om de verkiezingsuitslag aan te vechten. Ook kleine dorpen kunnen klein zijn.
La plantation du mai is een echt dorpsfeest. De boom wordt ter plekke aangekleed en met veel mankracht rechtgezet. Als hij rechtop staat, klinkt er applaus waarna een deftige toespraak volgt. Vervolgens gaan de flessen en chipszakken open. De burgemeester was overigens zo vriendelijk om voor mij een fles whisky te voorzien. Vele dames lopen af en aan met hapjes die ze thuis hebben bereid. Toast foie gras, brood met rillettes, cake, beignets, quiche, je hoeft tijdens het drinken bepaald geen honger te lijden. Temeer omdat hier en daar ook nog eens bakjes met nootjes en paprikachips zijn opgesteld. Tegen de tijd dat het donker werd, zat de stemming er goed in. Maar daar nam de gastvrijheid geen genoegen mee, er werden lange tafels opgesteld met daarop flessen wijn, water en servetten. Flin-Flin, de zelfbenoemde bbq specialist van het dorp had zich inmiddels ontfermd over vele honderden worstjes. Die werden geserveerd met couscous, gemaakt door de Algerijnse familie. Tegen middernacht wankelde iedereen naar zijn auto, berg af kan dat geen kwaad.

De laatste foto uit onderstaande serie doet erg denken aan het tafereeltje waarmee de boeken van Asterix altijd worden afgesloten. Puur natuurgetrouw, zoals het een dapper Gallisch dorp betaamt.