zondag 24 februari 2013

Sjouwen

Telkens zo'n drie weken voordat ik naar het zuiden vertrek, haal ik mijn boodschappenlijstje boven. Bij bouwen en verbouwen zou je denken dat in een Europees land alles vlot verkrijgbaar is, maar dat is niet zo. Of het is veel duurder, of het heeft andere eigenschappen, of ze hebben het gewoonweg niet. De enige uitzonderingen zijn cement (ciment), tegels (carrelage) en hout. Muren en plafonds bezetten doe je in het noorden met Knauf, want dat witte spul laat zich makkelijk verwerken. In Frankrijk hebben ze daar nog nooit van gehoord, daar moet je werken met gips en dat is iets heel anders. Probeer in Frankrijk geen sanitair te kopen, want daarvoor betaal je de hoofdprijs terwijl de keuze beperkt is. In Nederland vind ik een mooie stoomdouchecabine voor 1.200 euro, in het land van Marianne kost exact dezelfde 3.400 euro. Ditmaal moet ik bijvoorbeeld gordijnen hebben. Die hebben ze in de hexagoon alleen met verfoeilijke motiefjes en dat ook nog in de meest vunzige pastelkleurtjes. Wil je dat ophangen in een middeleeuws huis? De Fransozen hebben daar geen enkel probleem mee. Gordijnen bestel ik dus in België. En zo kan ik nog wel even doorgaan. Je moet in Frankrijk ook altijd ver rijden als je niet in een grote stad woont. Binnen een straal van 40 kilometer rond Schilde zijn twee Ikea's: Antwerpen en Breda. Binnen een straal van 40 kilometer rond Saint-Pompon kan ik nauwelijks meer dan brood en wijn kopen, de drie dichtstbijzijnde Ikea's liggen op 200 km: Bordeaux, Toulouse of Limoges. Verf is ook al zoiets. Met de Franse verf kan je niet verven. Ik weet nog steeds niet waarom ze verf verkopen, geen enkele Fransman heeft al ooit een kwast in zijn handen gehad. Nee, verf neem je per definitie uit het noorden mee. En zo ben ik altijd bezig met sjouwen, soms met een aanhanger en soms zonder. Je ziet op de snelwegen naar het zuiden dan ook afgeladen auto's met afgeladen aanhagers, altijd met een buitenlands kenteken. De Fransen sjouwen niet. Behalve op zondagmiddag. Moet u eens doen, op zondagmiddag uzelf vermaken met wat de Fransen in hun auto hebben: een grote lelijke plant. Ze gaan naar oma en nemen dan een lelijke grote plant mee. Werkelijk àlle Franse auto's zijn op zondagmiddag volgepropt met grote lelijke planten. Rare jongens die Fransozen.

woensdag 20 februari 2013

Balzaal

De oude tabaksdrogerij van Château Norbert is nu volledig gerestaureerd. De vloer werd vervangen door kastanje, het deel waar de open haard moet komen werd van beton. Het oude traliewerk werd verruild voor raampjes en er kwam een deur tussen dit overdekte terras en de keuken. Frédéric stuurde me gisteren foto's door, het lijkt wel een balzaal geworden. Inderdaad zal er in de toekomst nog menig feestje plaatsvinden zodra hier de bar is gebouwd.

Barry is klaar met de muur van het buitenterras. Dat ziet er ook al puik uit.



Ik ga nu eens uitzoeken wanneer ik een heen- en terugvlucht kan boeken. Graag wil ik er even naar toe, al was het maar voor twee dagen of zo.

donderdag 14 februari 2013

Het gaat voortvarend

In en rond Château Norbert blijven de dappere mannen voortvarend te werk gaan. Zelf moet ik nog tot half maart wachten om de vorderingen met eigen ogen te zien, gelukkig worden soms enkele foto's doorgestuurd. Op de foto's van gisteren is te zien dat de nieuwe kastanjevloer van het overdekte terras er puik bij ligt en dat Barry vorderingen maakt met de muur van het open terras. Achter die muur heeft hij de heuvel al afgegraven zodat er een vlak stuk voor het zwembad is ontstaan. Frédéric meldde me gisteren dat de nieuwe badkamer geïnstalleerd is, we wachten met spanning op nieuwe foto's.


vrijdag 8 februari 2013

Het werk van Noam

Noam is mijn aannemertje die allerlei zware klusjes wil doen waar cement aan te pas komt. Op het overdekte terras (oude tabaksdrogerij) wil ik een open haard hebben, maar dat kan brandgevaarlijk zijn. Vandaar dat ik Noam heb gevraagd om een ourdi te maken. Een wat? Een ourdi. Een betonnen vloer die uit segmenten is opgebouwd. Hij is er nu klaar mee, dus weet ik wat ik deze zomer ga doen: een openhaard bouwen in het deurgat op de eerste foto.
In de achtermuur zaten lelijke tralies. Die zijn inmiddels vervangen door klapraampjes. Zo kan het terras blijven ventileren zonder dat allerlei stekerig ongedierte het terras bezoekt.


 

Het werk van Barry

 Het achtergebied van Château Norbert is glooiend en daar kan je moeilijk tafels en stoelen op kwijt zonder om te vallen. Vandaar dat een stuk is afgegraven. Een mooie muur in dezelfde steen als waarmee ons huis is gebouwd, zou de ideale oplossing zijn. Meteen achter die muur kan dan het zwembad komen liggen. Tijd heb ik daar momenteel niet voor, maar gelukkig heb ik Barry (één der sympathieke Engelsen van ons dorp) bereid gevonden om het klusje te klaren. Eerst een gewapende muur van betonblokken, uiteraard voorzien van drainage. Vervolgens de kalkstenen. Het belooft allemaal mooi te worden, in gedachten zit ik al op het terras...