dinsdag 13 augustus 2013

De crémaillère


Wat in deftig Nederlands "house warming party" heet, noemt men in Frankrijk "pendre la crémaillère". Pendre is ophangen en een crémaillière is een ding van ijzer met tandjes. Een vernuftig ding overigens, waarvan het ontwerp al vele eeuwen ongewijzigd bleef. Hij hangt in de schoorsteen boven het vuur en is bedoeld om een kookpot aan te hangen. Dankzij de tandjes kan je hem eenvoudig in hoogte verstellen, zodat de kookpot veel of weinig warmte krijgt.


Bij het in gebruik nemen van een huis is het traditie dat de dorpelingen de knoflooksoep "tourain" maken en deze in optocht in het holst van de nacht naar het nieuwe huis brengen. Met veel drank en feestgedruis wordt de crémaillère opgehangen in de schoorsteen, waarna de soep nog even (hangend aan de crémaillère) wordt opgewarmd.

Wanneer men bij verhuizing zijn oude huis verlaat, blijft de crémaillère achter, hij maakt onomstotelijk deel uit van het huis. Ook in Château Norbert had men de oude crémaillère (die dus altijd net zo oud als het huis is, in ons geval 16e eeuws) netjes achtergelaten. Maar omdat ik een extra vuurplaats bouwde, moest ik op zoek naar een extra crémaillère. Geen probleem, want op rommelmarkten vind je ze wel. De nieuwe crémaillère hangt nu op zijn kop in de schoorsteen en mag pas worden omgedraaid als de dorpelingen ooit in het holst van de nacht tourain komen brengen.  


donderdag 8 augustus 2013

Twee Châteaux Norbert

Oef. Naar nu blijkt, bestaan er in Frankrijk meerdere huizen die Château Norbert heten. Een pientere blogvolger merkte dat op.


Gelukkig komen er geen truffels of walnoten vandaan, maar wijn, dus echte concurrenten zijn we niet. Bovendien is mijn château veel en veel mooier en ligt het in een veel en veel mooier gebied. Want zeg nu eens eerlijk: in de Côtes de Bourg wil je niet dood gevonden worden, in de Périgord Noir desnoods. En wat het gebouw aangaat, houd ik niet van gekunselde creaties van overijverige dorpsarchtekten die niet weten van welk hout pijlen maken. Vermoedelijk zit er nog een hurktoilet in ook... Bah.

maandag 5 augustus 2013

O Saint-Pompon

O Saint-Pompon, hoe erg is het dat ik u heb moeten verlaten. Ik bied mijn oprechte excuses aan voor mijn verraad. Op dit moment zit ik op ons redactiekantoor, een heel andere omgeving dan die u mij biedt. Er moet immers telkens geld verdiend worden om daarna uw geneugten ten volle te proeven. Zelfs heb ik nu al heimwee naar de hond van de buren, dat stinkende kreng. Ik ben jaloers op Herbert omdat hij nog een week bij u is. Ik ben jaloers op Albert die het hele jaar door à deux pas van u verwijderd is. Zelfs ben ik jaloers op al die onnozelaren die het ganse jaar op uw grondgebied verblijven zonder het werkelijk te beseffen. O, het doet pijn.
Ik beloof u om keihard te zullen werken, hier in Schilde, opdat ik weldra weer met u kan zijn!

Wilt u mij in Schilde blijven volgen, surf dan naar http://norbertkoreman.blogspot.com.

donderdag 1 augustus 2013

De tap


Toen we op beleefdheidsbezoek bij de regionale drankenhandel waren, zagen we een tapinstallatie van Philips die we nog niet kenden. Hij is groter dan een huistap en bestemd voor kleine restaurants en rustige horecamomenten tijdens de wintermaanden. Er gaan vaatjes in van 6 liter Jupiler, een aangeslagen vat is minimaal 30 dagen houdbaar. Op een digitale display is te zien hoeveel dagen de houdbaarheid nog strekt, dit naast de biertemperatuur. We besloten meteen dat we zo'n tap wilden hebben, hij maakt de bar op het terras helemaal compleet.
De rommelmarkt van gisteren was vooral een succes omdat we behoorlijk wat boeken "Groeten uit de Périgord" verkochten, maar liefst 20 stuks. Daarnaast verkochten ook de bakker, het café en het postkantoor diverse exemplaren. Het artikel dat in de krant over het boek verscheen, werd blijkbaar door veel mensen gelezen, ze herkenden het boek meteen. Op de achtergrond is de politiek met het boek bezig. De prefect van het département Dordogne, zeg maar de procinciegouverneur, heeft besloten dat mijn boek ook in de Franse taal moet verschijnen en gaf onze burgemeester de dringende opdracht om daar iets aan te doen. Maar ja, zo simpel werkt dat niet. De Franse boekenmarkt ken ik nauwelijks en ik wil niet mijn financiële nek uitsteken voor een onbestemd avontuur. Inmiddels is de burgemeester me al komen vragen of ik ermee accoord zou zijn dat een Franse uitgever zich over het boek ontfermt. Mits aan bepaalde voorwaarden wordt voldaan, heb ik daar geen enkel probleem mee. Een alternatief is dat ik van de politici de garantie krijg dat zij 4000 boeken afnemen, want dan is het risico voor mij te overzien. Wordt dus vervolgd.
Wat is er verder aan de hand tijdens deze allerlaatste vakantiedagen? Niet veel, want Carine en ik zijn nu de hele dag bezig met nalezen van het boek KALF dat in september gaat verschijnen. Drukker Arjan is van Nederland naar Saint Pompon gereden om ons de proefdrukken te overhandigen. Dàt noem ik nog eens service! Het nalezen is een hele kluif, want het boek telt 320 pagina's. Bovendien staat het boordevol recepten van wereldberoemde chefs uit wel 20 landen, het nalezen van recepturen is altijd een vervelend werkje.
De grote vraag is of de electriciën nog genegen is om zich eens aan zijn afspraken te houden. We zitten nog steeds op de poepdoos bij kaarslicht, terwijl de nieuwe installatie al in juni klaar had moeten zijn.
Ook met de loodgieter heb ik nog een appeltje te schillen. Terwijl het hier in de Périgord rond de 40 graden warm is, had die minkukel àlle verwarmingsradiatoren op full speed gezet. Dat kost zweet en gas tegelijk.
Maar ach, als je in je badjas met een kop koffie bij de opgaande zon op het terras zit, is alle ellende snel vergeten...

Om te internetten moet ik nog steeds naar ons oude huis dat voor een deel is leeggehaald. Zie hier het beeld dat ik van achter mijn noodbureautje zie. Niet slecht hè? We hebben definitief besloten dat we dit huis te koop gaan zetten. Dat doet wel een beetje pijn, want we hebben vele jaren werk in de veertiende-eeuwse muren gestopt. Ons nieuwe Château Norbert is echter dermate groot dat we geen behoefte hebben aan extra gastenaccomodatie.