De tap

Toen we op beleefdheidsbezoek bij de regionale drankenhandel waren, zagen we een tapinstallatie van Philips die we nog niet kenden. Hij is groter dan een huistap en bestemd voor kleine restaurants en rustige horecamomenten tijdens de wintermaanden. Er gaan vaatjes in van 6 liter Jupiler, een aangeslagen vat is minimaal 30 dagen houdbaar. Op een digitale display is te zien hoeveel dagen de houdbaarheid nog strekt, dit naast de biertemperatuur. We besloten meteen dat we zo'n tap wilden hebben, hij maakt de bar op het terras helemaal compleet.
De rommelmarkt van gisteren was vooral een succes omdat we behoorlijk wat boeken "Groeten uit de Périgord" verkochten, maar liefst 20 stuks. Daarnaast verkochten ook de bakker, het café en het postkantoor diverse exemplaren. Het artikel dat in de krant over het boek verscheen, werd blijkbaar door veel mensen gelezen, ze herkenden het boek meteen. Op de achtergrond is de politiek met het boek bezig. De prefect van het département Dordogne, zeg maar de procinciegouverneur, heeft besloten dat mijn boek ook in de Franse taal moet verschijnen en gaf onze burgemeester de dringende opdracht om daar iets aan te doen. Maar ja, zo simpel werkt dat niet. De Franse boekenmarkt ken ik nauwelijks en ik wil niet mijn financiële nek uitsteken voor een onbestemd avontuur. Inmiddels is de burgemeester me al komen vragen of ik ermee accoord zou zijn dat een Franse uitgever zich over het boek ontfermt. Mits aan bepaalde voorwaarden wordt voldaan, heb ik daar geen enkel probleem mee. Een alternatief is dat ik van de politici de garantie krijg dat zij 4000 boeken afnemen, want dan is het risico voor mij te overzien. Wordt dus vervolgd.
Wat is er verder aan de hand tijdens deze allerlaatste vakantiedagen? Niet veel, want Carine en ik zijn nu de hele dag bezig met nalezen van het boek KALF dat in september gaat verschijnen. Drukker Arjan is van Nederland naar Saint Pompon gereden om ons de proefdrukken te overhandigen. Dàt noem ik nog eens service! Het nalezen is een hele kluif, want het boek telt 320 pagina's. Bovendien staat het boordevol recepten van wereldberoemde chefs uit wel 20 landen, het nalezen van recepturen is altijd een vervelend werkje.
De grote vraag is of de electriciën nog genegen is om zich eens aan zijn afspraken te houden. We zitten nog steeds op de poepdoos bij kaarslicht, terwijl de nieuwe installatie al in juni klaar had moeten zijn.
Ook met de loodgieter heb ik nog een appeltje te schillen. Terwijl het hier in de Périgord rond de 40 graden warm is, had die minkukel àlle verwarmingsradiatoren op full speed gezet. Dat kost zweet en gas tegelijk.
Maar ach, als je in je badjas met een kop koffie bij de opgaande zon op het terras zit, is alle ellende snel vergeten...

Om te internetten moet ik nog steeds naar ons oude huis dat voor een deel is leeggehaald. Zie hier het beeld dat ik van achter mijn noodbureautje zie. Niet slecht hè? We hebben definitief besloten dat we dit huis te koop gaan zetten. Dat doet wel een beetje pijn, want we hebben vele jaren werk in de veertiende-eeuwse muren gestopt. Ons nieuwe Château Norbert is echter dermate groot dat we geen behoefte hebben aan extra gastenaccomodatie.