Er zijn van die dagen dat ik me niet lekker voel. Ook al ligt mijn kantoor in de bossen van Schilde en ik door het raam een eekhoorntje uit de vijver zie drinken, het geeft op zo'n momenten niet het plezier dat ik er anders aan beleef. De natuur lijkt een beetje te ontwaken, de krokussen staan parmantig te kleuren, de eerste insecten zoemen al rond. Voor mij is dat een moment van diepe heimwee. Ik wil naar Saint-Pompon verdorie! Maar het kan op dit moment nu eenmaal niet. Enkele magazines naderen hun deadline, de agenda staat vol met afspraken en we hebben nog enkele vakbeurzen voor de boeg. Noodgedwongen blijf ik waar ik ben, in het koude noorden. Terwijl ik vanochtend een telefoontje uit Saint-Pompon kreeg met de nuchtere mededeling dat het er 21°C is, windstil en met een helderblauwe lucht.
De dagen tel ik af, ik wil die in streepjes op de muur zetten zoals in de gevangenis. Veertien van die streepjes heb ik nog te gaan...
Op dit moment wordt mijn heimwee nog eens versterkt omdat ik bezig ben met een boek over Saint-Pompon, met als werktitel "Groeten uit de Périgord". In dit luxe boek met veel fotowerk wil ik laten zien wat er zich achter de deuren en muren afspeelt. Vrijwel iedereen in Saint-Pompon heeft iets met de gastronomie van doen, direct of indirect, waanzinnig interessant. Over twee weken ga ik er mijn allerlaatste reportages maken en dan ben ik helemaal klaar. Het ligt in de bedoeling om het boek in drie talen te laten verschijnen: Nederlands, Engels en Frans.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten