Zintuigen

Na een volle week bijna dag en nacht aan het schrijven van enkele boeken te zijn beziggeweest, viel ik vannacht tegen een uuur of vier spontaan in slaap. M'n kop half op tafel, half op de laptop. Dus vond ik het vandaag tijd voor een rustdag, dat wil zeggen een dagje vakantie houden. Dat doe ik altijd in ons tweede huis dat vijftig meter verder staat. Enkele goede espresso's, lekker bubbelen, een boek lezen en een dikke sigaar. Terwijl ik nooit sigaren rook. Ditmaal las ik een goed boek over de ondergang van het romeinse rijk, ik ben helemaal verzot op Europese geschiedenis vanaf de prehistorie, dat is weer eens iets anders dan gastronomie. In de forge (het andere huis, voormalige dorpssmederij) is het dermate stil dat de meter in de electriciteitskast, ver van me vandaan, een hinderlijk geluid geeft. En ook hoor ik mijn eigen bloed stromen. Daar moet je telkens weer even aan wennen, aan de absolute stilte. 's Nachts is dat hier ook met het absolute donker, iets dat zelfs midden op de Veluwe of midden in de Ardennen is uitgesloten. Wel raar dat je zintuigen een voor een bijna overbodig worden en daarom steeds beter hun best gaan doen. Het lijkt ofdat ze overbodigheid hardnekkig willen ontkennen.