Welkom voor een goed glas

Vandaag nog even de Avalanche poetsen, inpakken en een paar uur slapen. Dan, in de loop van de avond is het zo ver: op weg naar Saint-Pompon! Alleen. Carine blijft in België, de uitgeverij kan zich geen twee afwezigen permitteren. Frédérique belde dat er een probleempje met de waterleiding was. Tijdens de voorbije koudegolf heeft het in Saint-Pompon meerdere nachten achtereen 20 graden gevroren. Hoewel ik alles goed heb geïsoleerd en de leidingen heb laten leeglopen, is er toch nog schade ontstaan. Een kalkfilter op de leiding is ontploft. Daar blijft altijd water in, dus moet ik een oplossing voor de toekomst vinden. Het weer is inmiddels radicaal veranderd, F beweerde dat het gisteren 28°C was. Of hij de waarheid spreekt, zal ik snel ontdekken.
Restaurateur Bruno, zo vernam ik, heeft zijn villa-met-zwembad op de heuvel kunnen verkopen aan een Belgische familie. Het is merkwaardig dat de Belgen altijd de laatsten zijn om iets te kopen, dus ook veel geld betalen. De Nederlanders en Engelsen kwamen al naar de Périgord vanaf 1980 en betaalden slechts een prikkie voor hun huizen. Destijds had je voor tienduizend euro al een maison. Ze verbouwden voor negentigduizend en hadden zo een droompaleis voor een ton. Dat soort huizen is nu te koop voor drie ton en dat is niet helemaal onlogisch als je je eigen werkuren telt. Een groot middeleeuws huis volgens de regelen der kunst te verbouwen, kost héél veel tijd.
Dit voorjaar ga ik denk ik helemaal niets verbouwen, ik ga me alleen bezighouden met boeken schrijven. In juni-juli wil ik met ons derde huis gaan beginnen dat nu nog een ruïne is. Het is een piepklein huisje met een grondoppervlak van 30 m² en telt 3 verdiepingen. We kregen dit huisje gratis toen we in Pompon ons tweede huis kochten. Daar wil ik een privé kantoortje in maken.

Mocht u de komende drie weken in de buurt zijn, als u m'n zwarte Chevy op het dorpspleintje ziet staan, ben ik thuis. Zie bijgaande foto. Van harte welkom voor een goed glas!