Vandaag heb ik dus de hele dag met smart doch tevergeefs op de loodgieter gewacht, door de kapotte leiding is het water afgesloten. Zelfs m'n drol kan ik niet meer doorspoelen, voor de koffie ben ik aangewezen op flessenwater en voor m'n handen heb ik buiten een emmer neergezet. Maar ja, ik moet accepteren dat ik in Frankrijk ben, dus niet alles is evident. Gelukkig heb ik geen voorschot betaald, want dat is hier de absolute garantie dat men helemaal niet komt. De aannemers, loodgieters, ramen- en deurenslijters, dakdekkers, schoorsteenvegers, keukenleveranciers, badkamerbouwers, timmerlui en elctriciteitsboys hebben namelijk een extra bron van inkomsten ontdekt: het voorschot. Dat is snel verdiend, zo redeneren ze. Hoe zit dat in mekaar? Simpel. Stel je voor, je bent zo'n ouvrier. Daar zijn er te weinig van, dus krijg je veel offerteaanvragen. Welnu, die moet je snel en serieus behandelen, met offertes moet je nooit dralen. Met het mooi uitgetypte papiertje in tweevoud ga je naar de klant en wijst hem op de onderste regels die dringend een voorschot van 30tot 50% vragen. Zodra je dat voorschot te pakken hebt, hoef je aan de klant geen aandacht meer te besteden. Gelukkig maar, want zo heb je voldoende tijd over voor nieuwe offertes. Dit soort commercie tikt lekker aan, je verdient geld zonder te werken en zonder inkoop van materialen.
Ooit was ik zo argeloos om een voorschot te betalen. Bij een keukenleverancier. Die had een prachtige offerte gemaakt en hij legde me uit dat een voorschot niet meer dan logisch was. Hij moest immers de inbouwapparatuur bestellen. Welnu, dat heb ik geweten. Uiteindelijk, na meer dan een jaar wachten, ben ik bij Ikea Toulouse een zelfbouwkeuken gaan halen. Sindsdien laat ik me nooit maar dan ook nooit meer tot voorschotten verleiden. Ze kunnen hoog en laag springen, mais non, ik betaal geen voorschot. Als ze dan blijven aandringen stel ik voor dat we mijn advokaat een contract laten opstellen en dat de ouvrier me een bankgarantie geeft. De discussie is dan meteen afgelopen. Eerst dreigen ze dan nog dat ze niet voor je willen werken, maar dat is alleen maar dreiging, een puppy die zijn melktanden laat zien. Ik heb met mijn correcte betaalgedrag een reputatie opgebouwd, de ouvriers praten met mekaar. Ze weten ook dat ik bij een correcte prijs niet onderhandel, dus willen ze me bij gebrek aan voorschotten ook weer niet verliezen. Het is zelfs zo ver dat ze me er niet meer om vragen. Ce monsieur Koreman, faites attention.
Enfin, ik heb nog steeds geen water, dus ben ik straks naar mijn andere huis gegaan om er de verwarming aan te steken. Kan ik vanavond toch nog douchen. Vive les ouvriers!
maandag 19 maart 2012
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten