Eergisteren schreef ik dat ik met smart op de loodgieter wachtte. Welnu, dat doe ik nog steeds. Gisteren sprak ik hem op het marktpleintje aan, hij had duizend excuses (zieke kinderen, madame à les regles) maar beloofde me dat hij vandaag om acht uur stipt voor de deur zou staan. "On s'occupe de vous", zei hij vertrouwenwekkend. Dus zorgde ik ervoor dat ik vanochtend om acht uur piekfijn was aangekleed en de koffie (van mijn laatste flessenwater) bruin was. Die pot heb ik dus helemaal alleen moeten leegdrinken. Volgens noordelijke maatstaven zou je het probleem snel oplossen door een andere loodgieter te bellen, hier in het zuiden kan dat helemaal fataal zijn. De mannen spreken namelijk met elkaar, 's middags als ze drie uur lang in het restaurant zitten. Mocht ik nu een andere loodgieter zoeken terwijl ik al een afspraak heb, dan zullen àlle loodgieters van de Périgord mij voortaan beschouwen als een onbetrouwbaar sujet. Die reputatie gun je je ergste vijanden niet.
Soms, in het plaatselijk café, beklaag ik me wel eens. Op zo'n moment voelt iedereen diep me me mee, zelfs de aanwezige loodgieter zegt dan: "C'est vraiment vrai Norbèrt?" Ja, aan medeleven heb ik hier geen gebrek. Zelfs aan meedenkers niet. Een dorpeling gaf mij een briljant advies en wees me naar de gemeentelijke dorpskraan op het pleintje. Op z'n tijd moet iedereen hier een weekje naar de pomp, zo legde hij uit. Maar dat wist ik al.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
O, wat heb je het slecht getroffen. In de Champagne-Ardennen hebben wij dit probleem nog niet gehad. Integendeel: waterleiding dit jaar bevroren en watermeter. Loodgieter stond de volgende ochtend om 9 uur op de stoep! Gerepareerd. Wel ontdekten we in de cave nog 2 lekken maar dat is een klein probleem.
BeantwoordenVerwijderen