Adieu mademoiselle? Mais non.

Vroeger hadden we in het Nederlands Mevrouw en Mejuffrouw. Die twee woorden maakten duidelijk in welke burgerlijke staat iemand verkeerde, gehuwd of ongehuwd. Leeftijd maakte niet uit, ook op haar negentigste kon een vrouw een Mejuffrouw zijn, we noemden haar dan tevens een oude vrijster. Mevrouw en Mejuffrouw, in de Nederlandse taal is dat verschil volkomen verdwenen. Mejuffrouw kom je hooguit nog wel eens in kinderboeken tegen: Mejuffrouw spin zit in haar web wanneer Mevrouw mier langskomt voor een praatje.
Maar in Frankrijk bestaat dat verschil nog wel degelijk. Madame of Mademoiselle, het staat zelfs op de officiële post die men ontvangt. Ben je een ongehuwde dame, ook al doe je al lange tijd aan de een of andere samenlevingsvorm en ook al ben je een honderdjarige, de belastingbrief en de verkiezingsoproep alsmede de facturen die je van de telefoon- en energiemaatschappij ontvangt, zullen je altijd aanspreken met Mademoiselle. De Franse feministen strijden er fanatiek tegen, ze vinden dat de vrouw niet gelijkgesteld is met de man, die altijd Monsieur wordt genoemd. Parijs heeft ze nu gelijk gegeven, er is een wetsaanpassing die van elke vrouw voortaan Madame maakt. Het woord Mademoiselle wordt volledig afgeschaft. Althans, dat is de theorie. Ook als de oude Franse Franc al heel lang geleden een Nouveau Franc werd en deze munt alweer vervangen is door de euro, rekenen de Pomponnais nog steeds in oude francs. Als ze zeggen dat iets 600 kost, bedoelen ze één euro. In la France profonde houden de mensen niet zo van verandering, ook al denkt Parijs daar anders over. Parijs is heel ver weg, het is een andere wereld. En zo zullen de oude vrijsters van de Franse binnenlanden tot in lengte van jaren Mademoiselle blijven heten, ook al staat die titel voortaan niet meer op de belastingbrief.