Table paysanne

Jean-Paul Doriat, door iedereen Popo genoemd, was vroeger een sterspeler in de Franse rugby competitie. Diverse foto's doen nog herinneren aan die glorierijke periode. Tegenwoordig geniet Popo vooral bekendheid om zijn table paysanne en de producten die hij van zijn eenden maakt. Dat nieuwe avontuur begon in 1973, toen hij nog in Parijs met zijn sport bezig was. Diverse Parijse gastronomen vroegen hem of hij geen confits en foie gras uit de Périgord mee kon nemen en van het één kwam het ander. Gelukkig was het zo dat Popo's moeder vroeger altijd dé kok was bij plaatselijke feesten. Ze maakte dan de o zo belangrijke bouillon en ze gaf leiding aan de mensen die bij zo'n feest hielpen. Nu begon ze op verzoek van haar zoon ook voor de Parijzenaars te helpen. Er spelen nog meer mensen een rol in het verhaal. Pierrot, een naam die we in Saint-Pompon vaker tegenkomen, begon rond 1980 een camping en had voor zijn gasten behoefte aan een leuk eetadresje. Met andere woorden werd Popo gevraagd of hij geen table d'hôtes kon organiseren.

Onze vriend ging aan de slag en kleedde de stal bij het ouderlijk huis aan met lange tafels, banken en gordijnen. De eerste klant, zo schrijven de annalen, was een Brusselaar. La Ferme Dauriat was een feit. Nu wil het toeval dat die eerste klant een inspecteur bij GaultMillau was en dermate onder de indruk raakte dat hij La Ferme Dauriat in zijn gids opnam. Plotseling kwamen er chique mensen naar de boerderij, op hun zondags gekleed. De meesten van hen raakten teleurgesteld, want verwacht bij Popo geen luxe accomodatie of luxe gerechten. Maar wel raakten duizenden anderen gecharmeerd van de stal en de keuken, La Ferme Dauriat is niet meer weg te denken uit het regionale gastronomische landschap. Popo, die geen concurrent van de restaurants wil zijn, doet al vele jaren precies hetzelfde. Hij presenteert een indrukwekkende boerenmaaltijd van tien gangen, inclusief wijn, koffie en digestief voor slechts 26 euro. Wat hij presenteert, teelt, oogst en slacht hij zo veel mogelijk zelf. Een specialiteit van het huis is de civet de gésiers. Hiervoor worden eendemaagjes gekonfijt en daarna in rode wijn en knoflooksoep gegaard. Ook de tourtière scoort hoog. In dobbelsteentjes gesneden aardappelen met cèpes (eekhoorntjesbrood) en confits van eend nemen plaats op een bedje van deeg in een ouderwetse pan (tourtière). De pan wordt vervolgens met deeg bedekt. Traditionele gerechten in een familiale sfeer, het kan bijna niet mooier. Vooral als daar de slogan van het huis aan wordt toegevoegd: "Votre soirée se passera à vous gaver, c'est l'habitude de la maison", hetgeen vrij vertaald wil zeggen: hier wordt u volgepropt.