Overwinning op de zwaartekracht

Hoe lang geleden beloofde ik mezelf om per dag minder te werken? Nog geen vierentwintig uur geleden. Die belofte hield geen stand. Kennelijk heb ik toch iemand nodig die op me past. Tot klokslag 8 uur vanavond ben ik met cement, kalk, zand en stenen aan het sjouwen geweest. Ik voel me nu zelfs te moe om te gaan douchen. Maar anderzijds voel ik me zeer voldaan, want er werd weer een overwinning op de zwaartekracht geboekt: de basis voor de vuurplaats is klaar! Ik besef het al te goed, in deze grote wereld is het een overwinninkje van niks. Maar zo motiveer ik me nu eenmaal, met overwinninkjes. Het geheel moet nu lekker een paar dagen drogen voordat ik verder kan. Want om de chiminee verder op te metselen, zal minimaal twee ton aan stenen nodig zijn (het soortelijk gewicht van natuursteen is fenomenaal) en dat kan niet op verse specie.

Vergelijk de foto met eergisteren en aanschouw mijn overwinning.

Wat ga ik morgen doen? Misschien behangen of zo. De spieren ontzien want die hebben danig afgezien. Ik moest vandaag telkens met een afwasbakje specie omhoog kimmen. Er passen, zo heb ik geteld, 38 afwasbakjes in een kruiwagen en ik heb 12 kruiwagens gevuld, 9 met cementspecie en 3 met kalkspecie. Het wil zeggen dat ik met 456 afwasbakjes heb geklommen. Ik verzeker u dat je je spieren voelt, zeker ik op mijn bijna ouwe dag.

Ik houd het nog steeds vol om maar één keer per dag te eten. Dit omdat ik vet wil verbranden. Alleen drink ik heel veel water. Doe ik dat niet dan heb ik binnen twee dagen een nierkoliek. Nog ander medisch nieuws? Ja, sinds ik in Saint-Pompon ben, heb ik geen enkele pijn aan mijn artrosehanden, iets wat normaal een dagelijkse hel is. Dat wil ook zeggen dat de behoefte aan alcohol enorm daalt, want dat is mijn pijnmedicijn. Bovendien heb ik hier geen rennies meer nodig. Enfin, ik ga nu toch maar eens douchen, want ik riek naar werkmensen. In elk geval heb ik veel respect voor de werkmensen die vroeger volledige huizen en kastelen in natuursteen bouwden. Weliswaar hadden ze veel tijd en veel knechtjes, maar toch.