Groeten uit de Périgord, eerste recensie

De eerste recensie is van Joke Boon, ik krijg er een beetje kippevel van. Hebt u het boek nog niet besteld? Dan mist u werkelijk iets!

http://www.boonappetite.nl/start/index.php?option=com_easyblog&view=entry&id=174&Itemid=20

Groeten uit de Périgord

Een boek waardoor je meteen in de auto wilt stappen richting Frankrijk. Een boek dat verlangen oproept, naar plaatsen en streken waar de tijd geen vat lijkt te hebben op het ritme van het bestaan. Zo’n boek is Groeten uit de Périgord, het wel en wee van een klein Frans dorpje, door Norbert Koreman, juni 2013 Culibooks 24.95 euro.

Norbert Koreman kocht een huis in Saint-Pompon, een klein slechts tachtig inwoners tellend dorpje in de Périgord. Het dorpje is al een sprookje met smalle steegjes en huisjes die gemaakt lijken van peperkoek, met een hoog Anton Pieck gehalte. Het ligt in een klein dal met een eigen klimaat. Het dorpje zelf is het museum. Wat alle inwoners lijkt te verenigen is dat iedereen iets met gastronomie te maken heeft. Het leven van de mensen in Saint Pompon concentreert zich op eten, drinken en de seizoenen.
Veel fotomateriaal lardeert het boek, dat ook veel tekst bevat. Als een roman leest het boek dat verhaalt over de streek, haar bewoners en de gewoonten. Waar behulpzaamheid en betrokken zijn bij elkaar nog heel gewoon en als vanzelfsprekend zijn. Het vertelt over het plaatselijke Fête du cochon, het jaarlijkse varkensfeest op eerste paasdag. Het feest waarop echter geen varken te bekennen is maar volop ezels met hun specifieke geluid en geur.
Het boek leest heerlijk weg en op een druilerige middag krijg je hierdoor al snel het gevoel een beetje op reis te zijn. Persoonlijk vind ik dat heerlijk aan een boek dat daarnaast ook over eten gaat. Om even op reis te gaan in je luie stoel. Omdat het leven nu eenmaal niet altijd vakantie kan zijn. En om daarna aan de slag te gaan met de receptuur. Want hoewel de tekst de overhand heeft staan er in dit boek ook recepten. Klassiekers die worden beschreven in de hoofdstukken die de seizoenen beschrijven. Zoals Oeuf en Cocotte, gevulde varkenspoot of de beroemde Cassoulet, de bonenschotel die een tijdrovende bereiding kent.
Natuurlijk komt de truffel ook aan bod, hilarisch vind ik de foto waarop een heer op leeftijd met zijn neus op de grond naar truffels speurt. Het blijkt hier te gaan om een truffelkweker die niet zoals gebruikelijk een truffelhond gebruikt bij het zoeken, maar een eeuwenoude techniek die men à la mouche noemt; hij maakt gebruik van vliegen. Voordeel hiervan is dat de vlieg alleen rijpe truffels kan vinden.
Voor wie van Frankrijk houdt, mooie en smakelijke verhalen wil lezen over een manier van leven die de moderne mens niet meer kent, is Groeten uit de Périgord een in alle opzichten heerlijk boek.