In de lage landen kennen we ze niet meer: de boerenknechten. In heel Frankrijk bestaan ze nog wel degelijk. Het betekent dat een jongeman, meestal van boerenafkomst en zonder grote talenten, zich laat inhuren door een boer. De "domestique de ferme" is de klusjesman van de boer, hij geeft een paar extra handjes. Binnen de boerderij van zijn werkgever heeft hij een eigen appartement met bed, knuffelbeer en tv-toestel. De domestique blijft in regel zijn hele leven bij dezelfde baas werken, hij wordt een onmiskenbaar deel van het boerengezin. Hij ploegt, egt, zaait, raapt eieren, plukt druiven en repareert de tractor. Gelukkig maar, want de gemiddelde boerderij heeft echt wel zo iemand nodig. Er is echter één probleempje en dat is dat de knecht vrijwel altijd van het mannelijke geslacht is. Hij heeft dus hormonen en daarvoor zijn knuffelberen niet altijd een probaat middel. Vandaar dat er op het Franse platteland hier en daar bordeeltjes bestaan. Meestal zien ze eruit als een cafeetje en liggen ze wat afgelegen. Een terras hebben ze niet en de gordijnen zijn gesloten. Hier komen de domestiques van de regio aan hun trekken, meestal éénmaal per maand. Ook bij ons in de buurt is zo'n groezelig etablissementje gevestigd, met de veelbelovende naam Le Merle Blanc. Zie je een knecht vrolijk op de tractor rondrijden dan is hij zojuist bij de witte merel geweest of gaat hij er vanavond naartoe.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten