Twee, drie jaar lang heb ik gezeurd omdat ik het wilde kopen. Carine bleef hardnekkig nee zeggen, helaas, ik heb haar handtekening nodig. Ik bedoel het pand dat midden in ons dorp staat en om zeer ingewikkelde redenen Chez Buffard (zal ik in mijn boek uitleggen) noemt. De begane grond was vroeger een winkel, op de eerste etage zijn maar liefst 8 grote kamers die elk hun eigen cheminée hebben. Ook de tweede etage biedt veel mogelijkheden, althans als er een dak op zou zitten. Een brand verwoestte het dak. Dit enorme pand met zijn binnentuin en dépendances, ter grootte van een kasteel, kon ik kopen voor € 90.000. Stiekem had ik een offerte gevraagd voor een nieuw dak, kosten € 60.000 all in. Voor dat totaalbedragje heb je in België of Nederland niet eens een éénkamerstudiootje. Enfin, Carine bleef nee zeggen en de tijd kroop voort. Het pand is nu gekocht door een voormalig restaurateur uit Les Landes. Sinds vorige week zijn er veel timmerlieden aan het werk. Volgens het bord op de muur gaat het Le Clos Mandalou heten, een combinatie van table d'hôtes en chambres d'hôtes de charme. Het zal volgende lente openen en een verrijking van het dorp betekenen, bovendien zullen de vier enge kale dreigende schoorstenen uit het straatbeeld verdwijnen. Gelukkig maar. Hoewel ik voor de rest van mijn leven een beetje wrok zal hebben, omdat ik dezelfde plannen had.
Er is nog meer nieuws: in de Mandalou stroomt water! Niet veel, maar het stroomt. Is het seizoen dan zo nat? Nee, het heeft denk ik een andere reden. Ik vertelde u vorig jaar al hoe de tabaksplantages hier altijd floreerden. Europa heeft nu de subsidiekraan dichtgedraaid, de overgangstermijn liep begin dit jaar af. Zodoende dat er bijna geen boeren meer met tabak bezig zijn. De tabeksplant heeft enorm veel water nodig en de boeren pompten het illegaal uit elk beekje. Dat is nu afgelopen, de pompen zijn weggehaald. Dus kan er weer water door ons dorpje stromen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten