Hoeveel spullen een mens verzamelt

Op de kop af een half jaar was ik niet op Château Norbert. Nu ben ik er wel, maar eigenlijk kan ik het met niet permitteren. Nog nooit namelijk maakte ik zo'n stormachtige tijd mee als nu. Alles begon toen Carine en ik aan het haardvuur tot de conclusie kwamen dat we beiden definitief naar Saint Pompon zouden willen verhuizen. Maar ja, hoe doe je zoiets? Dat is veel gecompliceerder dan het lijkt. We zijn pragmatisch ingesteld, dus gingen we alle nodige stappen op een rijtje zetten. Die stappen zouden een wegenkaart naar het zuiden moeten vormen.

Eén van die stappen: We hebben een landgoedje in het Belgische Schilde met villa en kantoren, twee kippen en een bescheiden hypotheek. Voor onze toekomstplannen was vooral het huis een ballast, een kleine pied à terre zou voldoende zijn. In de wetenschap dat huizen tegenwoordig niet meer als warme broodjes over de toonbank gaan, besloten we om het onroerend goed alvast te koop te zetten. Het zou nog wel drie jaar kunnen duren voordat het verkocht werd, we hadden geen haast. Ook had ik geen haast met het zoeken naar alternatieven: een nieuwe kantoorruimte plus een eenvoudige studio voor onszelf. Maar plotseling kwam alles in een gigantische stroomversnelling terecht. Al surfend op het internet kwam ik een spotgoedkoop kantoorgebouw tegen dat al tijden leegstond, het oude belastingkantoor van Oostmalle. Hoewel we beseften dat het een gok was, zeiden we ja. Het pand was van binnen in rampzalige staat, dus moest het verbouwd worden. Dat gingen we dus eigenhandig doen, de weekeinden en nachten tellen vele werkbare uren. De administratie en redactie waren nog maar amper verhuisd, of daar kwam Jeroen op de proppen die ons landgoedje wilde kopen. Binnen de drie maanden ons huis verkocht! Maar nu... Eind augustus moeten we de boel leeg opleveren. De kantoorruimtes zijn nu bijna leeg, ons huis nog niet. De hele maand juni zijn Carine en ik bezig geweest met het uitfilteren van onze bezittingen. Daarbij moeten harde en soms ook wel licht emotionele noten worden gekraakt. Welke spullen gaan naar ons nieuwe Belgische appartementje? Welke spullen gaan naar Saint Pompon? Welke spullen zetten we op marktplaats? Welke spullen geven we aan onze trouwe Poolse poetsvrouw Lucina? Welke spullen gaan de container in? Nooit beseft hoeveel spullen een mens verzamelt. Een volle kelder van 80 m², een volle zolder van 60 m², een volle logeerkamer, een volle dressing, een volle dit, een volle dat...

En dan mijn verzamelingen! Ik had er zelfs veel meer dan ik zelf dacht. Enkele verzamelingen neemt Jeroen van ons over, zoals de monumentale collectie van 80 slagroomkloppers uit de periode 1850 - 1960. De collectie culinaire boeken is verhuisd naar Oostmalle, ik heb daar de wanden van mijn nieuwe bruin cafeetje mee bekleed. Het is dus een literair café geworden. Op zolder vond ik nog speelgoedtreintjes, in de kelder staan kratten met zo'n 400 kitscherige sneeuwbolletjes. Met één verzameling heb ik grote problemen en dat is de whisky collectie. Je kan niet zomaar 400 liter sterke drank in je auto laden en de Franse grens oversteken, de douane zou me niet begrijpen. Dat probleem moet ik nog oplossen.

Uiteindelijk hebben we dan toch maar besloten om een paar weken naar Saint Pompon te gaan, ook al hebben we daar geen tijd voor. Maar wat ben ik verdorie gelukkig op Château Norbert! Niet nadenken, maar gewoon lekker klussen. De laatste dagen heb ik de cave plus twee garages helemaal opgeruimd, dit om ruimte te creëren voor wat er uit België moet komen. Gisteren ben ik begonnen aan de winterse houtvoorraad, daar moet je niet mee wachten tot het winter is. Af en toe met een glas op het terras de wereld overzien, wat kan het leven mooi en simpel zijn.

Hierbij enkele plaatjes van ons nieuwe kantoorgebouw in Oostmalle:

De werkplek van Carine

De redaktie