De Périgord is hét Europese productiegebied van walnoten (noix). Elke boer heeft een eigen boomgaard, soms klein, soms zeer groot. Ook ik heb zo'n boomgaard, die met 7 bomen bescheiden is. De productie kan echter hoog zijn, want de hoogstammen zijn honderd jaar of ouder. Vorig jaar zat er helemaal niets aan de bomen, voor veel boeren was dat een harde financiële klap. Maar dan dit jaar! Aan elke tak lijken wel honderd noten te hangen, de takken gaan nu al gebukt onder een zware last. Normaal worden de noten geoogst zodra de druiven binnen zijn, zo rond half oktober. Oogsten wil vooral zeggen: rapen. Nu, half juli, ligt het onder de bomen al vol. De boeren zullen dit jaar tevreden zijn.
Wat wordt er met al die noten gedaan? De meeste boeren leveren hun oogst aan de coöperatie in Cénac. Deze maakt er allerlei producten van, van olie tot patisseriegrondstoffen. De kostbaarste eindproducten zijn de cerneaux. Dit zijn de noten die ongeschonden uit hun bast komen. In de wintermaanden houden veel boerenfamilies zich hiermee bezig, gezellig rond het haardvuur. De noten worden met een houten hamertje kapot getikt en dat is moeilijker dan het lijkt. Je hebt er heel wat routine voor nodig, je moet exact hard en zacht genoeg slaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten