Een nieuwe mai

Na de gemeenteraadsverkiezingen worden alle elus (verkozenen) traditioneel op een mai getrakteerd. De mai is een hoge naaldboom die met veel kleurige toeters en bellen wordt versierd. Alle dorpelingen werken eraan mee. Gisteren was het de beurt aan Michel Thomas die met overdonderende meerderheid werd herkozen tot burgemeester van Saint Pompon. Het was niet moeilijk om zijn huis, boven op een heuvel, te vinden want de hele route was versierd met ballonnen en andere prullaria. Het was druk rond zijn huis, hoewel niet alle dorpelingen aanwezig waren. Sinds de laatste verkiezingen is het dorp namelijk in twee kampen verdeeld: de club van de burgemeester die 85% van de stemmen kreeg en de andere partij die zich verongelijkt voelt en zelfs al naar de rechtbank van Bordeaux is gestapt om de verkiezingsuitslag aan te vechten. Ook kleine dorpen kunnen klein zijn.
La plantation du mai is een echt dorpsfeest. De boom wordt ter plekke aangekleed en met veel mankracht rechtgezet. Als hij rechtop staat, klinkt er applaus waarna een deftige toespraak volgt. Vervolgens gaan de flessen en chipszakken open. De burgemeester was overigens zo vriendelijk om voor mij een fles whisky te voorzien. Vele dames lopen af en aan met hapjes die ze thuis hebben bereid. Toast foie gras, brood met rillettes, cake, beignets, quiche, je hoeft tijdens het drinken bepaald geen honger te lijden. Temeer omdat hier en daar ook nog eens bakjes met nootjes en paprikachips zijn opgesteld. Tegen de tijd dat het donker werd, zat de stemming er goed in. Maar daar nam de gastvrijheid geen genoegen mee, er werden lange tafels opgesteld met daarop flessen wijn, water en servetten. Flin-Flin, de zelfbenoemde bbq specialist van het dorp had zich inmiddels ontfermd over vele honderden worstjes. Die werden geserveerd met couscous, gemaakt door de Algerijnse familie. Tegen middernacht wankelde iedereen naar zijn auto, berg af kan dat geen kwaad.

De laatste foto uit onderstaande serie doet erg denken aan het tafereeltje waarmee de boeken van Asterix altijd worden afgesloten. Puur natuurgetrouw, zoals het een dapper Gallisch dorp betaamt.