Oorlog

Het lijkt hier in saint pompon of de oorlog is uitgebroken. De klok lijkt negen jaar teruggezet, het moment dat we met de verbouwingen begonnen. De stucadoor is vandaag begonnen met de buitenmuur van de garage. Ik wist dat ikzelf rotzooi kon maken, maar zijn chaos overtreft alles. Ook vandaag begonnen is Frédéric, met het isoleren en beloopbaar maken van de zolder. Bij elke hamerslag dwarrelt er een partij stof naar beneden, vooral antiek stof, gemengd met dode wespen en ondefinieerbare lijkjes van weleer. Vandaar dat ik haasje repje de meubelen bij elkaar heb gezet, overdekt met plastic.
Maar nu komt het. Uit balorigheid en omdat het toch al zo'n rotzooi was, heb ik onze badkamer helemaal gesloopt. Ik was er nooit echt tevreden mee. Bovendien was er ooit een lekkage door een kapotte dakpan en dat liet onuitwisbare sporen na. Ook zag ik het wel zitten om een flinke inbouwkast te maken voor wc rollen, medicijnen, pleisters en ander ongerief. De muur is dik genoeg, daar kan wel een half metertje af. Alles is gesloopt, ik kan nu vanuit mijn bed naar de wc kijken. Hoe moet ik dit in hemelsnaam oplossen, zondag vertrek ik weer. Dat wordt op zijn minst niet meer slapen, volgende maand komt Carine naar hier en die rotzooi kan ik haar niet aandoen. Ach, ik mag nu wel klagen, maar het is als tijl uylenspiegel het al zei: ik heb het aan mezelf te danken. Af en toe (vaak zelfs) doe ik in een spontane opWelling dingen waar ik binnen de vijf minuten spijt van heb. Te laat. Achteraf gelukkig maar, want anders had ik minder ver in het leven gestaan. Jezelf het vuur aan de schenen leggen, het is een onmiskenbaar deel van mezelf.
Morgen wat foto's van de chaos. Maar nu eerst timmeren, gipsplaten schroeven, muren en plafond bezetten, spots inbouwen en behangen.
Had een dag maar 240 uur, dat zou al schelen.