In Pompon gearriveerd

Vannacht heb ik negen uur door de regen gereden en tussendoor twee uur gepit. Het is elke keer hetzelfde liedje: zodra ik Saint-Pompon nader, houdt het op met regenen, klaart de lucht op en stijgt de temperatuur. Het is hier met een graad of 15 best wel aangenaam. Ook de natuur denkt er zo over, want de fruitbomen staan in bloei en over de bossen hangt een veelbelovende ontluikende groene waas. Ik was hier al sinds 1 januari niet geweest en was uiteraard benieuwd naar het werk dat de dappere mannen intussen deden. Om dat werk te zien, moet ik vanaf de voordeur eerst een pikdonkere gang passeren. Dan kan ik de luiken openen zodat het licht wordt. Heeft de een of andere onverlaat een glazen pot verf midden in de gang gezet, het leed was niet te overzien. Ruim twee uur ben ik op de oude plavuizen aan het poetsen geweest en het is nog niet helemaal weg. Voor de zekerheid maar even voorzichtig rondgelopen en ja hoor, in het huis kwam ik nóg twee glazen potten met inhoud tegen. Intelligentie heeft men hier niet veel, zelfs gewoon nadenken is er te veel aan. Enfin, ik moet zeggen dat de keuken, de badkamer, het atelier van Carine en de balzaal(overdekt terras) er puik bijliggen. Hier en daar is Frédéric weer een beetje té ver gegaan, ik krijg hem niet aan het verstand gebracht dat ik een andere smaak heb dan hij. Als ik hem zijn gang zou laten gaan, hangt alles voor pur, siliconen en ander ongerief. Nu ga ik eerst een tukkie doen, dat heb ik wel verdiend. Morgen vlieg ik erin en begin dan met de betegeling aan de binnenkant van de schouw. Die is helemaal nep en dat moet ik nodig camoufleren.