Het wordt weer tijd om naar Saint-Pompon te gaan, want ons middeleeuwse huis is het ideale decor om kerst te vieren. Met z'n tweetjes, in de oorverdovende stilte van de winterse Périgord. Zodra we arriveren, gaan we de eerste truffels zoeken op onze eigen grond, dit met assistentie van de bevriende hond Tim. Dit jaar heb ik de zolder geïsoleerd zodat het een stuk behaaglijker zal zijn.
Maar dat is nu altijd het triviale: we barsten van het werk, we hebben eigenlijk geen tijd voor ontspanning. Terwijl we drommelsgoed weten dat ontspanning er juist voor zorgt dat je met veel meer energie productief kan zijn. Ik had gepland om dit weekend te vertrekken, maar het komt er niet van. Wat ook een rol zal spelen, is dat het kerstgevoel dit jaar nog heel ver weg is. Het lijkt wel of het midden in de zomer sinterklaas was. Pas sinds gisteren zijn de bladeren van de bomen gewaaid. Zie de maan schijnt door de bomen was er in 2011 pas na sint en pieterman. En op dit moment is er weer een stralende herfstzon, op 9 december nota bene. Ach, ik ben er zeker van dat de heimwee naar Saint-Pompon en de hunkering naar een vers truffeltje in de loop van volgende week dermate sterk worden dat we de Amerikaan zullen starten met 120 liter benzine plus 120 liter lpg aan boord. Als we dan vervolgens na een uurtje of vijf Orléans voorbij zijn, komen we weer in een andere wereld terecht... Vanuit die wereld zal ik u dan verder berichten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten