Nu de zogenaamde topgastronomie al wat jaartjes bezig is met chemische liflafjes zonder smaak, met dingen dus waar ze geen verstand van hebben, is het een verademing om af en toe eens te eten in een plattelandsrestaurantje-zonder-ambities. Zoals in Saint-Pompon bij Bruno en Nicole. Papieren kleedje op tafel, beginnen met een pot koel bier en een onvervalste Salade de gésiers (salade met eendemaagjes). Dit gevolgd door een Coq'au vin en gebakken eendelever met een lichtzoet honingsausje, een haffeltje frites en een flesje monbazillac. Ik noem dat herbronnen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten