Hoogste tijd voor een update

Inmiddels ben ik een echte expert geworden in bezetten. Tweeduizend jaar geleden deden de Romeinen het, ruim tweehonderd jaar geleden waren het de Fransen en in 1940 waagden de Duitsers zich aan het bezetten. Hoewel die bezettingen voor discussie vatbaar zijn, heb ik toch respect gekregen voor bezetters. Dat werk is namelijk veel en veel zwaarder dan gedacht. Sinds enkele weken ben ook ik een fanatieke bezetter, maar dan van muren. Je bent er de hele dag mee bezig, 13 uur maal 7 dagen per week. Het demotiverende is dat het helemaal niet lijkt op te schieten. En dan plotseling is er weer een muur voltooid. Zie op de foto mijn beulenwerk.

Het overdekte terras nadert hierbij wel degelijk zijn voltooiing. Want ik ben geen 13 uur per dag bezig maar langer. Daarom zijn de bar en het bezemkot nu als voltooid verklaard. Het is er kennelijk goed toeven want vanmiddag nog moest ik een wespennest vernietigen (sorry vrienden vn Wakker Dier). Op het terras is het trouwens stervensheet. De zon staat de hele dag op de dakpannen en die stralen dat uit, met een graadje of 45 als gevolg. Vandaar dat ik heb besloten om aanstaand najaar een houten (populieren) plafond onder de pannen te leggen.

Gisteren ging ik benzine tanken bij madame Badourès, de benzinepompenmadame van het dorp. Daarbij zag ik dat het zicht op Château Norbert vanuit de pomp een leuk plaatje oplevert:

Carine gaat onverdroten voort met schilderen, haar laatste wapenfeit is dat de slaapkamer is voltooid. Dinsdaqg, zo is haar planning, gaan we verhuizen en daar ben ik het helemaal mee eens.

Maken we nog andere dingen mee als cement en verf? Jazeker. De hele dag door blijf ik op het château bezoekers krijgen die mijn boek willen kopen of hun elders gekochte boek gesigneerd willen zien. Daartoe heb ik in de winterkamer een antiek bureautje neergezet. Alles moet in stijl.

Gisteren zijn we naar Albert geweest om te aperitieven. In Veyrines-les-Domme, bij ons vlakbij, is hij de beheerder van het landgoed Terre des Blades, met uitzicht op Château des Milandes. Albert was vroeger een Antwerpse brandweerman en tevens tennisleraar. Toen hij twaalf jaar geleden de kans kreeg om in de Périgord te gaan werken, was dat geen moeilijke keuze. Waar hij zich vooral in heeft gespecialiseerd, is de aanleg van diverse truffelboomgaarden. Eén van zijn klanten is de Vlaamse sterrenchef Herbert Robbrecht. Hij was er gisteren ook bij en maakte tevens achter het stuur kennis met mijn Chevy Avalanche. Eigenlijk zou iedere ondernemer een Avalanche moeten kopen. Haast u want dit is het laatste jaar dat het beest beschikbaar is. Gewicht ruim drie ton, motor 6 liter V8, pk's waar Ferrari jaloers op is, max. laadruimte 4,20 meter. Hij zuipt als een ketter, maar daar heeft de fabrikant nu iets aan gedaan: op de snelweg schakelt hij de helft van zijn cylinders uit. Hij valt in de categorie vrachtwagens en dat betekent: geen belasting vooraf, bijna geen belasting jaarlijks, btw op aankoop en verbruik 100% aftrekbaar en geen bijtellingen privé. Daar kan een lelijke eend niet aan tippen. Genoeg (onbetaalde) reklame voor een Amerikaanse fabrikant.

Wat ga ik morgen doen? Bezetten uiteraard. En overmorgen gaan we verhuizen. Dan wordt een te verbouwen château een liefdesnestje.