Cèpes en veau sous la mère

Vandaag stond er plotseling een grote kist met cèpes voor de deur, eekhoorntjesbrood. Ook lagen er pieds de mouton en trompettes de la mort tussen. Het was uiteraard Frédéric die de kist had neergezet. De afgelopen weken heeft het onophoudelijk geregend en dan schieten de paddestoelen als paddestoelen uit de grond. In de bossen rond Saint-Pompon hoef je bij wijze van spreken niet eens te bukken, de paddestoelen komen gewoon naar je toe. Vorige week had Frédéric bijna duizend kilo, hij weet niet wat hij ermee moet aanvangen. Op dit moment is het paddestoelentopseizoen, iedereen loopt hier fluitend rond. De uitbundige oogst is een meevallertje in deze streek waar toch wel veel stille armoede heerst. Cèpes kan je bakken en eten als een biefstuk, er zijn dus biefstukken in overvloed. Aanstaande weekeinde is er in Villefranche-du-Périgord de jaarlijkse paddestoelenmarkt, het hoogtepunt van het seizoen. Langs vele wegen zullen denneboompjes worden versierd met papieren strikjes in rood-wit-blauw. Dat is zo mooi aan het Franse platteland, de mensen laten zich verwennen met waar wij noorderlingen de schouders over ophalen. In Nederland of België is het altijd topseizoen, gewoon in je supermarktkarretje...
Morgen gaan we eerst naar de notaris in Cazals voor de overdracht van het te verkopen huis. Vervolgens gaan we weer sjouwen met meubeltjes zoals we dat al twee dagen doen. En overmorgen belooft het een grote dag te worden. Dat zit namelijk zo.
Zoals u wellicht weet, ben ik bezig met het standaardwerk KALF, een heel dik boek dat volgend jaar in 9 talen zal verschijnen. We zijn er al een maand of acht mee bezig. Het onderwerp wat ik nu onder handen heb, is veau sous la mère. Het kalf groeit op bij de eigen moeder in de wei voordat het geslacht wordt. Onze Franse redacteur Philippe maakte voor het boek een kalfsreportage bij de Parijse driesterrenchef Pascal Barbot (L'Astrance) en vroeg aan de chef wie zijn leverancier was. Ook daar werd een reportage gemaakt, uiteraard met de vraag waar de slager zijn beesten haalde. Dat bleek in het département Lot te zijn, in de buurt van Rocamadour, niet ver bij ons vandaan. Er werd een afspraak geregeld die overmorgen doorgaat. Maar het wordt een lange dag. De kalverboer heeft namelijk half Frankrijk gemobiliseerd. De président van zijn association, de burgemeester, een hele boel officials willen met ons praten, eten en drinken. Uiteraard ga ik u verslag van dit alles doen. Gelukkig heb ik chauffeuse Carine bij me, want mineraalwater drink ik bij dat soort gelegenheden nooit.