Ik ben al bezig met inpakken want voor het weekend moet ik in Saint-Pompon zijn. Dit weekend vindt het grote mountainbike (ofwel in het Frans VTT: Vélo Tout Terrain) evenement plaats dat meetelt voor het wereldkampioenschap. Alle groten der bike-aarde verschijnen aan de start. Pierrot heeft de organisatie in handen en ik beloofde hem om er een reportage van te maken. Vervolgens gaan we een grasmat leggen in de tuin van de forge die is omgeploegd en inmiddels hopelijk ook is geëgaliseerd. Hoewel ik in de loop der tijd helpers heb gevonden die ik redelijk kan vertrouwen, weet je het in Frankrijk maar nooit. Je kunt bijvoorbeeld een datum hebben afgesproken en daarbij ongelukkigerwijs zijn vergeten om ook het jaartal te noemen.
Hopelijk is het zaterdag mooi weer, want dan kan ik de 920 kilometer afleggen op de ultieme manier: kap van de auto, zonnebril op, routemiep instellen "vermijd snelwegen", gernieten van het landschap en vele uren luisteren naar het prachtige bescheiden gebrom van m'n SSR...
Nu ik het over de SSR heb. Dat is een zeer zeldzame auto die de meeste mensen nog nooit hebben gezien, in alle landen heb ik veel bekijks. Behalve in Frankrijk. Zestig miljoen Fransen draaien hun hoofd om en zien die auto niet. Maar als je hem geparkeerd hebt, bijvoorbeeld om een paar verse croissants te kopen en je dus zelf niet bij de auto bent, is het ineens zwart van het volk. Zodra je zelf weer ten tonele verschijnt,stuift de massa uit elkaar als was het een kolonie kakkerlakken. Eén keer is er bijna iemand verongelukt. Ik was naar de doehetzelf geweest voor een paar spulletjes, stapte in de auto en startte de motor. Plotseling was er van alle kanten geroep van de kakkerlakken. Wat bleek? Er lag nog een vent onder de auto. Die was het ding aan de onderkant aan het bestuderen. Rare jongens die Fransozen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten