Collectionneur

Mensen die mij kennen, weten dat ik een grote afwijking hebben en dat is dingen sparen. Maakt niet uit wat, als het maar dingen zijn. Vele honderden kermishorloges, vele honderden sneeuwbolletjes van overal, duizenden oude kookboeken, vele honderden single malt whiskies, gitaren, speelgoedgeweertjes, oude slagroomkloppers, kinderfornuisjes, fototoestellen, porselein in de vorm van groenten, je kunt het zo gek niet bedenken of ik heb er een verzameling van. Het is nu eenmaal zo, ik kan er ook niks aan doen. Nu zijn er ook verzamelingen die nog nooit iemand had gezien omdat ze ergens op zolder liggen. Onlangs kwam er weer zo'n bizarre collectie in de openbaarheid: hotelzeepjes en -shampootjes. Als culinair journalist heb ik tientallen jaren de wereld afgereisd en er waren tijden dat ik meer in hotels overnachtte dan thuis. Welnu, bij elke hotelovernachting heb ik keurig het zeepje en shampootje in mijn koffer gegooid. Daar heb ik er duizenden en duizenden van. Toen we in de forge de nieuwe badkamer gingen inrichten, zag ik mijn kans. Ik kocht grote vazen bij Blokker of Marskramer of zoiets en vulde die met miniflesjes. Dat staat heel leuk, onze gasten mogen voortaan zelf kiezen hoe ze willen schuimen en ruiken. Heb ik deze collectie nu helemaal ondergebracht? Welnee, op zolder ligt nog een hele berg van dat spul. Stel je voor, zo overpeins ik nu, dat ik al die hotelkamers kreeg terugbetaald. Dan zat ik niet in Saint-Pompon, maar kocht ik een eigen eiland. Vanuit mijn privéjet zou ik dan wel naar beneden zwaaien, zo ben ik nu ook weer.