In de lente komen er in de Périgord al rap bladeren aan de bomen, begin april is de natuur al een lust voor het oog. Behalve de honderdduizenden notenbomen, die doen dan altijd alsof het nog winter is. En dan plotseling, van de ene dag op de andere, verandert dat. Gisteren heb ik dat fenomeen eens bestudeerd. De notenbomen, allemaal tegelijk, ontloken binnen een tijdspanne van nauwelijks twee uur. Het lijkt wel of ze een gezamenlijk afspraakje hebben gemaakt om dat te doen. Niet verwonderlijk, want ze zijn allemaal familie van elkaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten