Sinds de oude monsieur Terral enkele jaren geleden overleed, hebben zijn dochter en kleinzoon de mobiele stokerij overgenomen. Bijna nergens in Frankrijk is zo'n geval nog te zien, maar rond Saint-Pompon rijdt men het gevaarte nog steeds rond. Waarom zijn deze stokerijtjes zo zeldzaam geworden? Dat komt door de wet, die zegt dat de vergunning alleen van vader op zoon kan overgaan. Is er geen opvolger dan wordt de vergunning ingetrokken en de stokerij vernietigd. Moeder en kleinzoon Terral leven op dit moment in angst. Ze hebben de stokerij voortgezet, maar op elk moment zou de douane kunnen komen om er beslag op te leggen. Monsieur Terral had immers geen zoon, alleen een dochter. En daar voorziet de oude wet niet in. Laten we allemaal duimen dat ook in dit geval man en vrouw worden gelijkgeschakeld. Als dat niet het geval is, zou je denken, stap je naar de Europese rechter om gelijk te krijgen. Maar vergeet niet dat het hier om eenvoudige boerenmensen gaat die vermoedelijk niet eens weten dat er een Europese rechter bestaat. Ja, laten we allemaal duimen. Er is al zo veel vernietigd, verloederd en afgedaan. Er bestaan al zo veel tradities niet meer. Duimen, duimen, duimen.
Deze middag gaat de stokerij op stal, het seizoen zit erop. In oktober zal alles weer opnieuw beginnen. Ditmaal ook met experimenten, want ik ga proberen om 150 kilo sinaasappels mee naar Saint-Pompon te nemen. Of citroenen. Liefst ongewaxte. Die mogen (door onze vrienden van Rungis AGF ?!) in helften of kwarten gesneden worden opgespaard in enkele tonnen met schroefdeksel, want het fruit moet voor het stoken gefermenteerd zijn. Ben nu alvast benieuwd welk nieuw "hoestdrankje" komend najaar kunnen brouwen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten