OC

De Languedoc kent u als een gebied in Zuid-Frankrijk. Maar wist u al waar het woord vandaan komt? Langue d'Oc. Dit is een taal die we tegenwoordig Occitaans noemen. In het Occitaals zegt men tegen ja: Oc. Dit in tegenstelling tot het noorden waar men Oil tegen ja zegt. Het grootste gedeelte van Frankrijk is daarmee historisch verdeeld, je hebt de langue d'oc en de langue d'oil. Op de kaart zijn die gebieden te zien: rood voor Oc en geel tot bruin voor Oil.
De ouderen in Saint-Pompon spreken Occitaans, een onbegrijpbare maar prachtige, zangerige, poëtische taal. Tegen JA zeggen ze OC. In de Périgord is veel moderne aandacht voor het Occitaans. Er zijn radioprogramma's, boeken, veel jongeren gaan op taalcursus en praten Occitaans tegen elkaar, enzovoort. Nu we in een groot Europa terecht komen, spelen de regio's en dus ook hun talen een steeds grote rol. Het is een kwestie van eigen identiteit.
Naast de langue d'oc en langue d'oil kent Frankrijk nog meerdere taalgebieden die weer in opkomst zijn. In het noorden is het Vlaams weer terug van weggeweest, evenals het Keltische Bretoens in Bretagne en het Catalaans in de Roussillon. De steektalen die nooit zijn weggeweest, zijn het Baskisch, het Corsicaans, het Alsacien (Elzas) en het Francique. Beide laatste talen hebben veel Germaanse invloeden.

Zeg in Saint-Pompon gewoon OC als je ja bedoelt. Iedereen zal je verstaan.