Mijn ti'ponch

Wij in de lage landen gebruiken veel specerijen. Een muskaatnoot, een pijpje kaneel, een handvol kruidnagels of een haffeltje cardamom, ze zijn nooit ver weg. Dus vonden wij het heel normaal om onze keuken in Saint-Pompon te voorzien van een groot aantal specerijen, uiteraard de beste, dus van Verstegen. Hiervoor hadden we bij Blokker een partijtje glazen apothekerspotjes gekocht. Franse buren die op bezoek kwamen, snapten daar helemaal niets van. Wat is dit? Waar dient dat voor? In Franse plattelandskeukens kom je hoegenaamd geen specerijen tegen, alleen peper van de ergste soort. Als smaakmakers gebruiken ze verse tuinkruiden, veel ui en knoflook, zelfgeplukte jeneverbes en eendenvet. In een restaurantkeuken kan je daarnaast eventueel nog vanille en steranijs vinden. C'est ça.

Het werd de hoogste tijd om de Fransen eens te leren wat specerijen zijn en dat is inmiddels tot een jaarlijkse traditie uitgegroeid: mijn zomerse ti'ponch. Dit woord is een verbastering van "petit punch", een klein duwtje. Hiervoor neem ik voor de helft blanke rum "Agricole" en voor de helft sinaasappelsap. Daar doe ik allerlei specerijen bij, zoals een kaneelstok, een halve vanillepeul, enkele kruidnagels, steranijs, cardamom, jeneverbes, foelie, zoethout, piment en laurier. Dit laat ik een week in de koelkast staan en dan heb ik de moeder aller moeders. Een kwart giet ik over in een andere schenkkan en voeg een kwart rum en driekwart sinaasappelsap bij. Er kan nu gedronken worden. Telkens als de kan half leeg is, vul ik deze weer aan, een beetje van de moeder en een beetje van het andere. Ook de moederbokaal houd ik op peil, af en toe gooi ik er wat verse specerijen bij. Beste mensen, je weet niet wat je proeft. Het is een verslavend geel goedje dat er veel onschuldiger uitziet dan het is. Het belangrijkste gevolg is dat de Pomponnais voortaan weten wat specerijen zijn. Zelfs restaurateur Bruno heeft bij de Metro enkele potjes gekocht en durft voortaan een kruidnageltje in zijn bereidingen te gooien. Laat de Fransen maar denken dat zij de culinaire wijsheid in pacht hebben en geboren missionarissen zijn, de echte missionaris ben ik!

Zie: http://nl.wikipedia.org/wiki/Missionaris