Al meer dan 20 jaar geleden kochten we een nietig huisje in het middeleeuwse dorpje Meyrals. Eigenlijk is het geen huis maar notendrogerij. Omdat onze ambities snel daarna veranderden, hebben we er nooit iets aan gedaan. Het dak begon langzaam in te zakken en omdat de grond evenveel waard is met als zonder bouwsel en de stenen een hoge waarde hebben, vroegen we bij de burgemeester een sloopvergunning aan. Die vergunning moest vervolgens 3 maanden aan het huisje uithangen. Een snode Hollander uit de buurt zag zijn kans waar. Slopen, dat kan ik ook, moet hij hebben gedacht. Enkele dagen geleden kreeg ik een telefonisch seintje dat iemand met de sloop was begonnen. Gelukkig werd het kenteken van de auto genoteerd.
Ik dus donderdagavond spoorslags in de auto gesprongen. Gelukkig is de broer van onze wijnboer bij de gendarme, hij was zo vriendelijk om zijn collega's in de seinen en aan te sporen. De dader (een Hollander dus) werd gisteren in de kraag gegrepen en naar de rijkswachtkazerne van Saint Cyprien overgebracht. Hij blijft minimaal twee keer 24 uur in de cel, zo is me verzekerd, en zal zich later voor de rechter moeten verantwoorden. De familie van de man is nu bezig om alles keurig terug te brengen. Voornamelijk middeleeuwse kalkstenen, mooie exemplaren zijn tegenwoordig tot 5.000 euro per kuub waard.
Enfin, door deze perikelen ben ik onverwacht eerder terug in Saint-Pompon dan gedacht en daar ben ik beste wel blij om. Op dit moment is de été indièn aan de gang, de Indian summer. Ongewolkt, windstil, met een temperatuur die aan het einde van de middag oploopt tot 28 graden. De zon kleurt de natuur in deze tijd van het jaar goudgeel. Zoals ik al in mijn boek "Groeten uit de Périgord" schreef, is zelfs de zwarte hond van de buren goudgeel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten