Plano-logisch?

In de lage landen zijn we nuchter opgevoed. Vandaar dat we vinden dat alles logisch moet zijn. Vooral plano-logisch ook. In Nederland is het altijd al zo geweest en in België begint het op te komen: de bomen langs de weg moeten op een onderlinge afstand van exact 50,43 meter staan. Met de waterpas wordt gecontroleerd of de boom wel nauwkeurig de hemel in groeit, kaarsrecht vertikaal. Zelfs is het al zo dat fietspaden worden voorzien van een centrale stippellijn opdat de fietsers niet met elkaar in botsing zouden komen. Elke gemeente heeft een batterij ambtenaren om dat alles op papier te zetten en een andere batterij om de praktijk met grote regelmaat te toetsen aan de betreffende tekening. In Saint-Pompon is dat anders. Op een van de belangrijke weggetjes in de bourg (bebouwde kom) staat al vele jaren een kersenboom die niet recht om hoog wil groeien, hij vertikt het om in de pas te lopen. In het noorden zou deze boom ongetwijfeld al lang geleden zijn geveld. Hij staat ook niet erg logisch. Auto's die hoger dan 135 cm zijn, moeten bukken of een andere weg kiezen. Fietsers, bromfietsers en motards moeten terdege rekening houden met de takken, zo niet dan kunnen er pijnlijke ongevallen ontstaan. Maar dat is in ons dorp geen geldige reden om een boom te vellen. De mens moet rekening houden met de natuur. De boom blokkeert inderdaad de weg, maar maakt die weg tegelijkertijd ook bijzonder mooi. En trouwens, is het zo erg om even te bukken of om even om te rijden?
Ons dorpje barst van dit soort onlogische voorbeelden. In het begin verbaasde ik me erover, later begon ik het steeds meer te waarderen. Het zijn bij nader inzien juist de onlogische zaken die het leven kleur geven en interessant maken. Nu, begin april, staat de kersenboom in bloei, fleurt daarmee het dorp en maakt van het weggetje een welriekende dreef. Voor zoiets moois moet je wat over willen hebben, dat hebben de Pomponnais goed begrepen.