Joepie, ik ben weer in mijn dorpje gearriveerd. Ditmaal ben ik anders gereden. Voorbij Parijs heb ik de routemiep ingesteld op "kortste route" en "snelwegen vermijden". Vijfhonderd kilometer lang ben ik via boerenwegeltjes gegaan, van dorpje naar dorpje. Je zag dorpsbewoners schrikken: er was een auto die ze niet kenden...
Prachtige gebieden ben ik gepasseerd. De Sologne met zijn uitgestrekte bossen en heidemoerassen, de Berry met zijn onmetelijke graanvelden, de Brenne met zijn duizenden meertjes, de Haut Limousin met zijn tienduizenden koeien, de armoede van de Corrèze, om tenslotte in de Périgord te belanden. De gemiddelde snelheid viel nog mee, want er waren kaarsrechte weggetjes van tientallen kilometers bij, helemaal zonder verkeer.
Vanochtend toen het licht werd en ik Saint-Pompon weer kon aanschouwen, bleek de bloemenpracht rond ons huis enorm. Carine heeft de vorige keer de rozen goed gesnoeid en dat brengt resultaten.
Ik ga nu eens een paar dagen afkicken. Op het moment dat mijn vakantie begint, krijg ik altijd kwaaltjes. Maagpijn, snotterneus, koppijn, daar is nu een nieuw fenomeen aan toegevoegd; mijn rechteroog is helemaal opgezwollen. Enfin, dat zal over een paar dagen wel beteren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten