Fransozen: een raar volkje

De Fransozen vormen een merkwaardig en triviaal volkje. Kijken we even naar het voetbal. Toen "Les Bleus" twee jaar geleden wedstrijd na wedstrijd wonnen, toonden alle dorpelingen zich bijzonder arrogant. Wij buitenlanders werden openlijk uitgelachen en meesmuilend aangekeken. Maar na afgelopen week, waarbij Les Bleus op hun donder kregen, gedragen de Pomponais zich als stille grijze muisjes. Ze durven je nauwelijks aan te kijken, bang dat je over het onderwerp begint. Maar let op: mocht Frankrijk volgende week één wedstrijd winnen, verandert iedereen op slag.
Zodra het toernooi in Zuid-Afrika is afgerond, veranderen de Fransozen, ongeacht de uitslag, ineens weer gewone mensen. Europa verbroedert dan weer, de wijn kan dan opnieuw vloeien. Eigenlijk moet je niet in Frankrijk willen zijn tijdens een Europees of wereldkampioenschap, je bant altijd op de verkeerde plaats op het verkeerde moment.
Maar deze keer hebben we het dorp een hak gezet. Carine en ik zijn in het holst van de nacht met een ladder op pad gegaan om het dorp vol oranje vlaggetjes te hangen. Zo zijn de Frnsen dan ook weer, ze blijven er keurig met hun vingers af. "Alleen jammer", zeggen ze dan, "dat we geen Franse driekleur hebben opgehangen". Ik heb ze plechtig beloofd dat we dat de volgende keer zullen doen: rood-wit-blauw. Het zal nog wel even duren voordat ze dàt begijpen.