Pompon je vais arriver

Vandaag voor mij de laatste werkdag van dit jaar, althans als uitgever. De afgelopen tijd hebben we elk vrij moment besteed aan het bijeen scharrelen van alles wat we voor de eerste fase van de verbouwing van ons châteautje nodig hebben. Een complete keuken van Ikea, die in Breda zo'n 600 euro goedkoper bleek dan in Antwerpen. Een stoomdouche. Behang, veel verf, lambrizeringen. Badkamermeubelen, een wc-pot. Zakken Knauf Goldband die in Frankrijk niet bestaan. Plavuizen, tegels, enzovoort. Maar ja, hoe krijg je dat spul allemaal tegelijk in Frankrijk? Daarvoor heb ik een aanhangwagen gehuurd. Samen met de enorme bagageruimte van de Chevy Avalanche zou dat moeten lukken. Eergisteren ben ik al aan het laden geweest, maar helaas vond ik niet voor alles een plaatsje. Dus zal ik het straks opnieuw moeten proberen. Linksom of rechtsom zal het moeten lukken. Vanmiddag nog even afscheid nemen van onze collega's, hopen dat de huisbewaking op tijd arriveert en dan vanavond beginnen aan de 913 kilometer. We rijden altijd 's nachts. Dan is het lekker rustig op de baan, passeren we een uitgestorven Parijs en arriveren we op het moment dat de croissants nog warm zijn. We hebben er zin in, te meer omdat de dappere Franse ouvriers zich keurig aan de afspraken hielden en al veel werk hebben verzet. De grondwerken zijn gebeurd, nieuwe plafonds zijn aangelegd, de electriciteit is gerenoveerd, er is een deurgat tussen de keuken en het overdekte terras gekomen, de schoorsteenveger heeft zijn werk gedaan, de cv installatie is gecontroleerd... De bedoeling is dat keuken, badkamer en slaapkamer over een paar weken operationeel zijn. Het zal nog wel tot in 2014 duren voordat alles klaar is, maar dat heeft geen haast. De living die op een ridderzaal lijkt, eigenlijk het grootste gedeelte van het huis, we zullen daar nooit zijn. Een mooie woonkeuken voor de winter en de terrassen voor de zomer, veel meer heeft een mens niet nodig. Pompon, on va arriver demain matin!