Ondergrondse woning

Op de dag dat we zouden vertrekken, sprak ik een boer die de lokatie van een bijzonder bouwwerkje kende: een ondergrondse refuge. Dat zijn bouwwerken waarin men kon vluchten als er een bende struikrovers naderde. Zelfs toen ik de precieze lokatie wist, kon ik de ingang maar moeilijk vinden. Maar daar was het dan, een in de rotsgrond uitgehouwen trapje en een gat waar ik nauwelijks door paste. Ik kwam in een onderaards kronkelgangetje terecht dat uitmondde bij een kamer. Omdat ik alleen maar een aansteker bij me had, kon ik nauwelijks iets zien. Maar wel ontdekte ik in de kamer een uitgehouwen trapje dat naar een lagere verdieping leidde. Daar moest ik een ondergronds stroompje oversteken. Verder ben ik met mijn aansteker niet geraakt, het gas was op en op de tast moest ik een uitweg zoeken. De volgende keer Saint-Pompon, daar verheug ik me nu extra op. Voorzien van het nodige licht plus de metaaldetector zal ik dan weer afdalen, lunchpakketje bij de hand. Dit is niet zo maar een refuge, dit is ongetwijfeld een woonhuis geweest. Het zal eeuwenlang onderdak hebben geboden aan families die zich geen bovengronds huis konden permitteren. Families die zich met veel geduld en weinig of geen gereedschappen een weg door de rotsen baanden en zelfs de tijd en het fatsoen hadden om keurige traptreden voor mij te houwen. Wie weet wat ik er nog tegenkom...