dinsdag 5 maart 2019

GANZENVERVOER

De dag voordien had ik mijn R4 al omgebouwd om de beesten waardig te kunnen ontvangen. Wat was het geval? Een boer in de buurt was gestorven en zijn ganzen en andere dieren moesten verplaatst naar andere boeren. Ik zou het vervoer van de ganzen op me nemen, een kwestie van nabuurschap. Het zouden er 17 zijn, zo was me gezegd. Uiteindelijk werd het een klucht waar je een film over kunt maken:

LA GRANDE VADROUILLE DES OIES

Ten eerste kreeg ik geen 17 maar 23 beesten mee. Die volwassen patatten werden in mijn autootje gedouwd. Gelukkig hielden de ganzen zich muisstil, ze bewogen niet. Tot ik de motor startte... Plots probeerden ze allemaal tegelijk door de barrière heen te breken, ze wilden eruit. De chaos was compleet. Toen moest het rijden nog beginnen.
Ganzen, zo heb ik tijdens de rit ervaren, zijn de gelukkigste dieren ter wereld op een kaarsrechte gladde asfaltweg. Ze zitten dan een beetje met elkaar te keuvelen en kijken geïnteresseerd door de patrijspoort naar de grotemensenwereld. Maar helaas, de Périgord heeft vrijwel geen kaarsrecht glad asfalt, achter elke bocht ligt een bocht. Dus was het vrijwel continu kabaal achterin. Toen het canaille eenmaal ter plaatse was, ergens achter Sarlat, werd ik weliswaar van 23 ganzen bevrijd maar niet van hun odeur. Thuis ben ik twee uur bezig geweest met de kar. Eerst de stellage afbreken die ik achterin had getimmerd en vervolgens soppen met Ajax, Bref en chloor. Verder moest ik, om me volledig te bevrijden, me douchen, omkleden en m'n bleu in de was doen. Hierbij de prentjes die van het bangelijke avontuur werden geschoten.











Geen opmerkingen:

Een reactie posten