De mensen in de Périgord die vroeger hun schapen of geiten hoedden, hadden niet veel te doen en bovendien lag het landschap bezaaid met stenen. Tijd en stenen, wanneer je die twee samenvoegt, krijg je een bouwwerk: de borie. Daarin kon men beschutting zoeken bij onweer en er zijn schop en hark in opbergen. Het typische aan een borie -het landschap rond Saint-Pompon is er mee bezaaid- is dat ze uitsluitend uit stenen zijn gemaakt. Er kwam geen gram cement aan te pas. De bouwtechniek werd in de loop der eeuwen telkens van vader op zoon overgegeven.
Hoewel de meeste bories een doorsnee van minstens vier meter hebben, zijn ze van binnen nauwelijks anderhalve meter groot. Zo dik zijn de muren. Het massieve dak is gemaakt van lauzes, platte stenen. Van sommige bories staat vast dat ze al meer dan duizend jaar oud zijn, dankzij hun oerdegelijke constructie doostaan ze de tand des tijds met gemak. In wezen zijn het atoomschuilkelders avant la lettre. In sommige afgelegen bories tref je wel eens een oude matras of een druipkaars aan. In zo'n geval dient de borie als nit d'amour, als liefdesnestje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten