maandag 29 oktober 2012

Vrijdag feestje

Aanstaande vrijdag 2 november wordt Carine 50 jaar. Hiervoor organiseren we een feestje in bar-restaurant Chez Bruno in St-Pompon. Er zal een buffet klaarstaan waar veganisten van gruwelen, de rest moet uit flessen of de tap komen. We beginnen om 19u00 en nodigen u van harte uit. Dus als u in de buurt bent...

vrijdag 26 oktober 2012

Veau sous la mère

Kalfsvlees wordt op enkele manieren geproduceerd, wij gingen kijken in de buurt van Saint-Céré (département Lot) wat ze met veau sous la mère bedoelen. "Het kalf onder de koe", betekent dat letterlijk. In het Franse Zuidwesten zijn honderden boeren daarmee bezig. De boeren die wij bezochten, deden het ongeveer op dezelfde manier. Kalveren, allemaal van het ras Limousin, staan met drie tot vijf stuks bij elkaar, de moeders grazen in de wei. Tweemaal daags komen de moeders naar de stal en worden de jongen vrijgelaten. Die gaan onmiddellijk naar hun eigen moeder toe om zich te laven aan de volle uier. Na een maand of zeven gaan ze naar het slachthuis. Accoord, als u niet accoord bent met het feit dat de dieren worden geslacht, is dit verhaal niets voor u. Maar ik als ware gastronoom zie dat toch anders. De kalveren hebben een prachtig leven gehad, hun moeders ook. Door al die tijd niets anders dan de volle melk te drinken, groeien de kalveren voorspoedig op en geven ze een sublieme vleeskwaliteit. U zult "veau sous la mère" niet snel bij uw slager tegenkomen, want het is en blijft exceptioneel, het kost dan ook meer dan tweemaal zoveel dan normaal kalfsvlees dat al niet goedkoop is. De meeste boeren hebben niet meer dan twintig tot dertig kalveren per jaar, dus de productie is zeer beperkt. De geslachte kalveren van Saint-Céré gaan vrijwel allemaal naar de Parijse markt Rungis. Jammer dat ik niet in Parijs woon.

dinsdag 23 oktober 2012

Plus-value

Dit jaar is een socialistische president aan de Franse macht gekomen en dat zullen we weten. Degenen die meer dan een miljoen per jaar verdienen, genieten voortaan het allerhoogste belastingtarief ter wereld. Maar er zijn méér nieuwe maatregelen. Wat te denken van de buitenlanders die in Frankrijk hun tweede huis hebben? Die zullen wel geld hebben dus moeten ze nodig worden aangepakt. Hard aangepakt.
Wij verkochten een huis dat we als ruïne kochten. De zes jaren van bloed, zweet en tranen kunt u op deze blog teruglezen want ik deed uitvoerig verslag van de verbouwingen. Als je een huis verkoopt, weet je dat je 16,5% van de plus-value (meerwaarde) aan belasting moet betalen. Geen probleem, ik vind het redelijk. Te meer omdat je je verbouwingskosten uiteraard van de meerwaarde mag aftrekken.
O ja? Nee dus. Niet sinds eikeltje Hollande aan de macht is.
Deze salonsocialist heeft namelijk iets nieuws bedacht. De belasting op de meerwaarde heeft hij van de ene dag op de andere meer dan verdubbeld (34,5%) en tot overmaat van ramp gelden je verbouwingskosten niet meer. Nieuw sanitair, een nieuwe keuken, een nieuwe parketvloer, volgens de nieuwe fiscale wetten zijn die niet meer aftrekbaar. Toen wij de voorlopige verkoopovereenkomst tekenden, was er nog niets aan de hand. Maar vandaag, nu de definitieve akte passeerde, krijgen we de rekening gepresenteerd. Eikeltje Hollande heeft ons vandaag voor 35.000 euro bestolen en dat is even slikken, we hadden andere plannen met dat geld.
De gevolgen van deze socialistische heilstaat? De Fransen die veel geld verdienen, gaan hals over kop officieel in België, Zwitserland of Monaco wonen. En de buitenlanders die hun huis willen verkopen, doen het voortaan alleen nog zwart. Met als gevolg dat de Franse staat veel minder inkomsten zal hebben dan vroeger. Eigen schuld dikke bult.
Carine en ik gaan nu ons andere huis (droompaleisje) in sprookjesdorp Saint-Pompon te koop zetten. U begrijpt wel onder welke condities... Nadien gaan we de Internationale zingen.

maandag 22 oktober 2012

Cèpes en veau sous la mère

Vandaag stond er plotseling een grote kist met cèpes voor de deur, eekhoorntjesbrood. Ook lagen er pieds de mouton en trompettes de la mort tussen. Het was uiteraard Frédéric die de kist had neergezet. De afgelopen weken heeft het onophoudelijk geregend en dan schieten de paddestoelen als paddestoelen uit de grond. In de bossen rond Saint-Pompon hoef je bij wijze van spreken niet eens te bukken, de paddestoelen komen gewoon naar je toe. Vorige week had Frédéric bijna duizend kilo, hij weet niet wat hij ermee moet aanvangen. Op dit moment is het paddestoelentopseizoen, iedereen loopt hier fluitend rond. De uitbundige oogst is een meevallertje in deze streek waar toch wel veel stille armoede heerst. Cèpes kan je bakken en eten als een biefstuk, er zijn dus biefstukken in overvloed. Aanstaande weekeinde is er in Villefranche-du-Périgord de jaarlijkse paddestoelenmarkt, het hoogtepunt van het seizoen. Langs vele wegen zullen denneboompjes worden versierd met papieren strikjes in rood-wit-blauw. Dat is zo mooi aan het Franse platteland, de mensen laten zich verwennen met waar wij noorderlingen de schouders over ophalen. In Nederland of België is het altijd topseizoen, gewoon in je supermarktkarretje...
Morgen gaan we eerst naar de notaris in Cazals voor de overdracht van het te verkopen huis. Vervolgens gaan we weer sjouwen met meubeltjes zoals we dat al twee dagen doen. En overmorgen belooft het een grote dag te worden. Dat zit namelijk zo.
Zoals u wellicht weet, ben ik bezig met het standaardwerk KALF, een heel dik boek dat volgend jaar in 9 talen zal verschijnen. We zijn er al een maand of acht mee bezig. Het onderwerp wat ik nu onder handen heb, is veau sous la mère. Het kalf groeit op bij de eigen moeder in de wei voordat het geslacht wordt. Onze Franse redacteur Philippe maakte voor het boek een kalfsreportage bij de Parijse driesterrenchef Pascal Barbot (L'Astrance) en vroeg aan de chef wie zijn leverancier was. Ook daar werd een reportage gemaakt, uiteraard met de vraag waar de slager zijn beesten haalde. Dat bleek in het département Lot te zijn, in de buurt van Rocamadour, niet ver bij ons vandaan. Er werd een afspraak geregeld die overmorgen doorgaat. Maar het wordt een lange dag. De kalverboer heeft namelijk half Frankrijk gemobiliseerd. De président van zijn association, de burgemeester, een hele boel officials willen met ons praten, eten en drinken. Uiteraard ga ik u verslag van dit alles doen. Gelukkig heb ik chauffeuse Carine bij me, want mineraalwater drink ik bij dat soort gelegenheden nooit.

Back in town

Eergisterenochtend zijn we weer in Saint Pompon gearriveerd. Meteen hadden we twee Canadezen op bezoek, Elly en Nick. Zij is de vertaalster van ons Pastry in Europe jaarboek, hij is een famous foodfilmer, een cineast dus. Ze wilden de Périgord eens zien en dat is gelukt. Nick geeft aanstaande week op de Food Inspiration Days in Eindhoven een voordracht over zijn eiland van 700 x 150 km groot: Vancouver Island. Wat hebben we gelachen en genoten! Carine en ik hadden allebei spijt dat ze weer vertrokken, er was nog zóveel te bepraten. Hopelijk zien we elkaar snel weer. Desnoods pakken we het vliegtuig en blijven we daar een paar jaar. Plotseling stond de slagersassistente aan de deur. Of we een feestje wilden. Daar waren ook Elly en Nick mee accoord. De dorpsslagerij werd 40 jaar en daarom werd er een mai (meiboom) voor de deur geplant, waarna iedereen zich ging bezatten.
Gisteren zijn we begonnen met de forge leeg te halen, die is immers verkocht. Ikzelf was de hele dag bezig met alles van de zolder te halen en dat was veel. De vijftigste keer dat je die trappen weer opgaat, doet best wel pijn. Vandaag nog een sjouwdag en dan hopen we ermee klaar te zijn.
Bent u in de buurt van Saint Pompon? Altijd welkom!