woensdag 30 juni 2010

Gratis bier


Nederland gaat vrijdag de kwartfinale spelen. Mocht oranje deze wedstrijd winnen, zo hebben wij in pamfletten verkondigd, dan zullen we direct na de wedstrijd een vat bier aanslaan op het bruggetje van de Mandalou. Iedereen is daardoor een vurig supporter van oranje geworden. Gaat het vrijdag feest zijn?

maandag 28 juni 2010

Toertje na het kotje



De laatste dagen heb ik, midden in de canicule (hittegof) een bijkeuken alias berging in mekaar getimmerd. Volgens de weerberichten gaat het vanavond onweren, de laatste hitte ga ik verdrijven via een toertje met de SSR.

zondag 20 juni 2010

Fransozen: een raar volkje


De Fransozen vormen een merkwaardig en triviaal volkje. Kijken we even naar het voetbal. Toen "Les Bleus" twee jaar geleden wedstrijd na wedstrijd wonnen, toonden alle dorpelingen zich bijzonder arrogant. Wij buitenlanders werden openlijk uitgelachen en meesmuilend aangekeken. Maar na afgelopen week, waarbij Les Bleus op hun donder kregen, gedragen de Pomponais zich als stille grijze muisjes. Ze durven je nauwelijks aan te kijken, bang dat je over het onderwerp begint. Maar let op: mocht Frankrijk volgende week één wedstrijd winnen, verandert iedereen op slag.
Zodra het toernooi in Zuid-Afrika is afgerond, veranderen de Fransozen, ongeacht de uitslag, ineens weer gewone mensen. Europa verbroedert dan weer, de wijn kan dan opnieuw vloeien. Eigenlijk moet je niet in Frankrijk willen zijn tijdens een Europees of wereldkampioenschap, je bant altijd op de verkeerde plaats op het verkeerde moment.
Maar deze keer hebben we het dorp een hak gezet. Carine en ik zijn in het holst van de nacht met een ladder op pad gegaan om het dorp vol oranje vlaggetjes te hangen. Zo zijn de Frnsen dan ook weer, ze blijven er keurig met hun vingers af. "Alleen jammer", zeggen ze dan, "dat we geen Franse driekleur hebben opgehangen". Ik heb ze plechtig beloofd dat we dat de volgende keer zullen doen: rood-wit-blauw. Het zal nog wel even duren voordat ze dàt begijpen.

dinsdag 15 juni 2010

IJzer van 1929


Aan de forge, de oude dorpssmederij, ben ik nu al enkele jaren bezig. Soms gaan er weken van keihard werken voorbij zonder dat je enig resultaat ziet. Maar plotseling gaat het dan erg hard. Vandaag hebben we het ijzeren rolluik verwijderd waar vroeger de ossen en stieren doorheen gingen om van een neusring te worden voorzien. Ook kwam hier de enkele paarden binnen om te worden beslagen. Het bleek een gigantisch zwaar apparaat. Toen het ijzer afgebroken was, kwam een etiket tevoorschijn. Daaruit blijkt dat de poort in 1929 werd geïnstalleerd. Met de nieuwe deur wordt de gevel opeens heel anders. Morgen beginnen we aan de "volets", de markiezen.


maandag 14 juni 2010

Gele rakkers


Een uurtje geleden klopte Frédérique aan de deur. Hij had een verrassing voor me: een zak vol girolles. Normaal zou het seizoen afgelopen zijn, het is echter al dagenlang onweerachtig, dus willen die gele rakkers groeien.
Met de schoongemaakte girolles heb ik 5 weckpotten gevuld met een boempje water, zout en grove peper. Die staan nu op het vuur (in water uiteraard). Zal me benieuwen wat ervan komt. Het overschot heb ik met boter gebakken. Supersmeuïg.
Frédérique ga ik de koende dagen nog veel zien. Hij is namelijk mijn leverancier van ramen, deuren en luiken en morgenochtend beginnen we om die in de forge te installeren. Zal daar morgen een paar fotootjes van maken.

donderdag 10 juni 2010

Joepie, ik ben er weer


Joepie, ik ben weer in mijn dorpje gearriveerd. Ditmaal ben ik anders gereden. Voorbij Parijs heb ik de routemiep ingesteld op "kortste route" en "snelwegen vermijden". Vijfhonderd kilometer lang ben ik via boerenwegeltjes gegaan, van dorpje naar dorpje. Je zag dorpsbewoners schrikken: er was een auto die ze niet kenden...
Prachtige gebieden ben ik gepasseerd. De Sologne met zijn uitgestrekte bossen en heidemoerassen, de Berry met zijn onmetelijke graanvelden, de Brenne met zijn duizenden meertjes, de Haut Limousin met zijn tienduizenden koeien, de armoede van de Corrèze, om tenslotte in de Périgord te belanden. De gemiddelde snelheid viel nog mee, want er waren kaarsrechte weggetjes van tientallen kilometers bij, helemaal zonder verkeer.

Vanochtend toen het licht werd en ik Saint-Pompon weer kon aanschouwen, bleek de bloemenpracht rond ons huis enorm. Carine heeft de vorige keer de rozen goed gesnoeid en dat brengt resultaten.

Ik ga nu eens een paar dagen afkicken. Op het moment dat mijn vakantie begint, krijg ik altijd kwaaltjes. Maagpijn, snotterneus, koppijn, daar is nu een nieuw fenomeen aan toegevoegd; mijn rechteroog is helemaal opgezwollen. Enfin, dat zal over een paar dagen wel beteren.